Voor de hoofdact eerst de opwarmer van de avond. In het voorprogramma speelt singer/songwriter Signe Tollefsen. Niet vaak weet een voorprogramma zo´n muzikale traktatie te brengen. Begeleid door een tweede gitarist en met een fragiel begin weet de zangeres het publiek aangenaam te verrassen met haar krachtige, hoge stem. Even is ze haar tekst kwijt, maar door dat gewoon even te benoemen scoort ze punten bij het publiek. De afsluitende cover is dusdanig mooi uitgevoerd dat het enige moeite kost voordat Dirty Diana van Michael Jackson herkent wordt.
En dan is het podium voor De Nits. Na wat opstartproblemen: het Roland-drumstel was nog niet zover. Maar drummer Rob Kloet, een origineel bandlid, weet het apparaat snel te temmen en gooit het op de charme van Livemuziek, wat wederom punten oplevert. De routine druipt af van de trommelaar, die al bij de band zat toen het nog internationale illusies had en nog The Nits heette.
Henk Hofstede, leadzanger, heeft uitgebreid contact met het publiek. Regelmatig wordt de overgang van nummers gevuld met anekdotes over hun ontstaan. Zijn zangstem is nog altijd prettig. Hofstede stapt moeiteloos van gitaar, via banjo over op piano en laat zo zijn muzikaliteit zien. De avond wordt gevuld met nummers uit het recente werk, waaronder het nummer Schwebebahn, in het duits. Dit nummer wordt extra bijzonder door het inleidende praatje; de eerste regels van het nummer beschrijven hoe Henk, vanuit zijn hotelkamer, een eenzame Herman Brood door de straten van Berlijn ziet wandelen.
De Nits in Lelystad
Als vanouds, misschien zelfs beter
Gelukkig is en blijft muziek tijdloos. Dat het aan de bandleden van Nits te zien is dat ze hun strepen in de muziek al lang en breed verdiend hebben hoeft dan ook niet vermeld te worden, maar doen we toch. Hooguit dat het jammer is dat het jonge publiek zaterdagavond de Underground niet wist te vinden. Ze weten niet wat ze missen.
De Nits moet het vanavond doen zonder toetsenist Robert Jan Stips. Gelukkig wordt hij uitstekend vervangen door oud bandlid Leatitia van Krieken. De reden dat Stips er niet kon zijn, had volgens Henk te maken met de vloek van de farao, wat tevens de inleiding is voor de recente hit Five Fingers.
Naast het recentere werk mogen natuurlijk ook de vertrouwde nummers als J.O.S. Days en Nescio niet ontbreken. Als hekkensluiter speelt de band, hoe kan het ook anders, de hit In The Dutch Mountains. De zaterdag loopt al hard ten einde als de band het podium verlaat.
Al ogen ze ondertussen behoorlijk op leeftijd, met dit optreden bewijst De Nids niet onder te doen voor de jongere generatie bands en ze klinken nog net zo goed als jaren geleden!