Voor de gelegenheid is De Meester omgetoverd tot een driekamerappartement. Elk kamertje dient al podium met een wandje met bloemetjesbehang, een heuse schemerlamp met sliertjes en wat meubilair in de kleuren beige tot oud bruin. Normaliter iets wat je in een bejaardenhuis verwacht, maar vanavond heel sfeervol neergezet in het Almeerse poppodium.
Door het huiskamertje in de grote zaal op de grond te zetten in plaats van op het podium blijft de sfeer lekker knus. De artiesten zitten een armlengte van het publiek af en zo hoort het ook bij deze muziek. En wat een muziek! Het singer-songwritersgenre wordt in de breedste zin neergezet. Van het folky Tangerine naar de Dylan-achtige klanken van Rufus Kain; het is voor ieder wat wils. De acts van de avond worden gepresenteerd door de Rotterdamse dichter Lars van der Werf, die voor elke act een gedichtje heeft geschreven.

Het begint allemaal bij de bar. Rustig komen de eerste toeschouwers binnen druppelen terwijl Guy Corneille met zijn band de laatste voorbereidingen aan het nemen is. Zij spelen eerst hele breekbare, kleine liedjes en dat gaat ze goed af. Toch zie je aan de mannen dat zij meer kunnen. Dat blijkt ook als Guy toegeeft dat de band normaal wat harder speelt en een paar nummers laat horen van die formatie. Het publiek is het erover eens: het zijn de beste nummers van de set.
Dit zelfde heeft ook Lucas Hamming, de Benjamin van de avond. Deze zeventienjarige gitarist is duidelijk beïnvloed door steviger materiaal. Maar ook hij weet zich kranig staande te houden als solist.

In de grote zaal speelt vanavond eerst Tangarine en later komt Lucky Fons III zijn kunsten tonen. De eerdere optredens op, onder andere, het Sandy Dane-festival maakt Tangarine een bekend gezicht in De Meester. Toch is het vanavond net anders, want de gebroeders Brinks zijn vanavond met zijn tweeën. Dit doet niks af aan hun kunnen. Hun bij vlagen Simon and Garfunkel-klinkende muziek gooit hoge ogen.
Lucky Fons III is duidelijk de headliner van de avond. Het publiek liep bij de voorgaande optredens regelmatig van act naar act maar nu is dat over. Met een zaal vol mensen aan zijn lippen gekluisterd laat Fons zien waarom hij één van de hardst groeiende singer-songwriters van Nederland is. De troubadour zong zijn mooiste liedjes, vergezeld van anekdotes en verhaaltjes.

In de kleine zaal staan Rufus Kain, Rebecca Sier en Port of Call. De laatste twee liggen erg in elkaars verlengde, met het grote verschil dat Rebecca duidelijk een meisje is en Port of Call een jongetje. Beide zijn in hun eentje en maken hele breekbare liedjes met zeer sterke zang. Met weinig invloeden van buitenaf kan dit wel eens de meest pure singer-songwritermuziek van de avond zijn.
Rufus, de held van de 3v12/F-Radiomannen, heeft wat meer pop-invloeden in zijn muziek. Hij kan het liefdeskind van Bob Dylan en Boudewijn de Groot worden genoemd, alleen dan met een kleurtje. Met zijn donkere, ietwat rauwe stem, sterke gitaarspel maar ook zijn toegankelijke humor tussendoor heeft hij snel de hele zaal op handen.

De avond wordt op het podium bij de bar afgesloten door Almere´s hoop in donkere dagen: Daniël van der Zee. Veel mensen vergeten wel eens dat de frontman van de Softies ook in zijn eentje goed uit te houden is. Hoewel de rek een beetje uit de concentratie is, weet hij toch te boeien. En als enige op deze uiterst geslaagde avond heeft hij een meezingend publiek.