De Kan schenkt nog een topavond

Een ander publiek, een andere sfeer, maar wederom raak

Tekst: Yorgos Mayenburg Foto's: Wesley de Groot, ,

Vrijdagavond stond de tweede voorronde van De Kan van Almere in menig agenda dik onderstreept. Eén ding werd bij binnenkomst direct duidelijk: dit zou een totaal andere avond worden dan een week eerder. De gemiddelde leeftijd van het publiek had een noodduik gemaakt, het publiek dat diepzwart gekleed gaat nauwelijks aanwezig.

Een ander publiek, een andere sfeer, maar wederom raak

Ontwikkelingen die ook de presentator niet ontgingen: wat grappen over seks en jongerendrankjes vonden hun context. Bovendien bleef deze avond het bier langer koud. Lag dit aan een betere voorbereiding (extra koeling), aan een lager drinktempo of de veranderingen in het publiek? Ongetwijfeld ligt de waarheid ergens in het midden; al benadrukte de organisatie extra koelkasten te hebben geregeld. En wat al bleek uit het publiek, werd voor de jury een feit: er stond het publiek een ander repertoire te wachten. Maar met het nieuwe repertoire toonde de jury zich content: waar vorige week de stevige gitaren voorkeur kregen, bleek afgelopen vrijdag de toegankelijkheid meer tot de verbeelding te spreken. Op de vraag wat de pot schaftte, was het antwoord divers. Er was 'vette hiphop uit de wijk van muziek' - zoals de hiphopformatie Revelution zichzelf omschreef. Het postcodegebied laat zich raden. Zij beten de spits af met een nieuwe band die de MC's muzikaal niet onverdienstelijk aanvulde. Het meegebrachte publiek raakte ervan in een dusdanige extase dat een meegekomen fan in zijn enthousiasme de mic van de Blok-aan-je-Been-presentator roofde voor meer 'props'. Het merendeel in Trapnotov gniffelde daar om, een enkeling grapte dat dit bewees dat ouders thuis moeten blijven als bands optreden. Behalve hiphop was er ook rock. Toff bracht dat rustig; een ambitieuze band die iets weg heeft van de Red Hot Chili Peppers (sommige riffs smaakten naar Frusciante) en bekende Indie- of Britpop-bandjes (vooral met het oog op sommige kapsels). Voeg daar een appetijtelijke bassiste toe en de zaal is enthousiast. Maar 'boobs on bass' gold ook voor Five Broken Trees. Daarmee had de helft van de bands een vrouwelijke bassist - wat een unicum te noemen is. Hoewel de laatstgenoemde band niet wist door te dringen tot de finale, ontstond er op hun muziek wel een pitje vooraan. De laatste band White Silence bleek echter de publiekslieveling. Waarschijnlijk hadden zij vooral het meeste bekenden opgetrommeld, want er werd gefluisterd dat deze band - buiten eenmalig op school - nooit eerder had opgetreden. Na vrijdagavond is het zeker dat Toff en Revelution het in de finale van veertien december in de Meester gaan opnemen tegen de al eerde geplaatste finalisten Tribal Spirits en Gandhi's Revenge. Absoluut een avond die de moeite waard zal zijn.