Met alle EP’s en instrumental editions meegerekend, blijft de productie van Timecop1983 op volle toeren draaien. En altijd zitten daar weer een paar nieuwe favorieten bij, van de redactie, van een filmproducent of gamestudio in Hollywood, of simpelweg de fans. En die fans zijn er inmiddels behoorlijk veel, wereldwijd. Op ‘Night Drive’ valt er voor allemaal weer genoeg te genieten, maar is de kracht van herhaling soms ook meteen een loerend gevaar.

Na het sterke album ‘Reflections’ uit 2015 is het hard gegaan met wat begon als een hobbyproject op een zolderkamer in Nuenen. Producer en bepleiter van de synthwave Jordy Leenaerts werd destijds nog door onze redactie gevraagd of hij wel zat te wachten op populariteit als artiest en alles wat daarbij hoort. De tour in Amerika, waarvan hij niet durfde te dromen, is er inmiddels geweest afgelopen voorjaar. Een nieuwe show in Brooklyn staat gepland op 10 oktober.

De sound en de geliktheid van ‘Night Drive’ zullen het ook in Brooklyn goed doen. Om daar meteen maar mee te beginnen: productioneel zit het album erg sterk in elkaar. De nummers met en zonder gastvocalen worden (opnieuw) slim om en om afgewisseld. Josh Dally die op het vorige album prijsnummer ‘Let’s Talk’ inzong, heeft nu ‘Neon Lights’ voor zijn rekening genomen. Opnieuw heel catchy, navigerend via de snelste weg naar de gevoelige snaar. Hij eindigt tweede dit keer, achter The Bad Dreamers’ ‘Back To You’ – de logische single van het album. Het nummer is gespekt met dramatiek en een verbeeldende verwoording van het universele gevoel van gemis: “I drive all night but still the truth is none of these streets lead back to you”. Heel evocatief en heel makkelijk om mee in te voelen. Dat het hint naar de albumtitel mag duidelijk zijn.

Niet alle samenwerkingen zijn geslaagd: in ‘Too Late’ doet zanger LeBrock er – met een moddervet accent – te veel schepjes bovenop en werken de uithalen wat op de lachspieren. De jankende gitaar maakt het vervolgens helemaal af, maar dus niet bepaald op een goede manier. Jammer, want verder is het nummer instrumentaal erg fraai. Dat geldt voor heel het album eigenlijk wel, waar de inbreng van de al genoemde gitaar, maar ook xylofoon (?) het meest verrassen. Ze klinken live ingespeeld, maar het zou natuurlijk zomaar kunnen dat ook die uit de synths zijn getoverd.

Net als bij de vorige producties van Timecop1983 blijft het tempo laag en is het moeilijk voor te stellen dat er goed op gedanst kan worden, in een dampende club hier ver vandaan. Vooral de drums zijn er debet aan dat het vooral luistermuziek blijft. Waar in alles volop wordt gevarieerd, blijven die grotendeels hetzelfde. In vorm en in tempo. In ‘Cruise’ lijkt even gebroken te worden met de inmiddels welbekende bas drum die de basis vormt van zowat alle beats, maar na grillige synths en een verhoogd bpm in het intro neemt de reverb mokerslag het toch weer over. Op ‘Nightfall’ gebeurt haast hetzelfde. En ook al is het allesbehalve copy-paste, het luistert toch wat eendimensionaal.

‘Night Drive’ is dus geen logische leverancier van floorfillers, maar wel de ideale soundtrack van een game als Need For Speed, waarin de gamer ’s nachts op hoge snelheid door de straten rijdt. Niet zo’n gamer, maar wel gevoelig voor dat gevoel? Zet hem dan eens op tijdens een zelfgemaakt nachtelijk ritje. Want daarmee raakt Timecop1983 grotendeels niet alleen de gevoelige, maar ook absoluut de juiste snaar.

‘Night Drive’ van Timecop1983 is op 4 mei 2018 uitgebracht in eigen beheer, als reguliere en (later) instrumentale versie. Het album is digitaal o.a. via de Bandcamp-pagina van Timecop1983 te verkrijgen. Onlangs heeft de artiest aangekondigd dat 25 oktober een Syntwave evenement in Eindhoven zal plaatsvinden. Hierover is via de officiële kanalen nog niks bekend.