HET CONCERT
Andrew Bird, in het Muziekgebouw tijdens Cross-Linx, op 25 februari 2016.
DE ACT
Hij begon zijn huidige tour vorig jaar op Down The Rabbit Hole, in een tent op een warme zomerdag. Vandaag staat hij tijdens wintertijd in het Muziekgebouw voor een ware luistersessie. Bird is als een kameleon en bekent direct kleur, maar zal in de basis altijd een avontuurlijke singer-songwriter met een voorliefde voor een onorthodox gebruik van zijn viool blijven. Stond hier vorig jaar niet een soortgelijke act die toen met Andrew Bird (en de lente) vergeleken werd, wordt hardop en retorisch verwonderd.
HET NUMMER
Het nummer waarin Bird met zijn eenmansorkest een duet zingt. Met zichzelf. Hij legt het uit: zij staat daar, ik sta hier. En dit is wat er gebeurt. En dan komt het nummer waarbij hij zijn hoofd, ook al ligt dat strak op de viool, draait. Naar hem en haar. Een meeslepende dialoog, gebracht door een beetje onhandige romanticus. Hij sluit af met de woorden dat hij eigenlijk helemaal geen liefdesliedjes moet schrijven. Omdat hij dat zogenaamd helemaal niet kan. Nou Andrew, doe jezelf nou niet te kort.