Traumahelikopter, Jack Daniel's Stage, zondag 20 april 2014.

Onvervalste garagepunk uit Groningen-Noord, intussen gelouterd als festivalact en gelauwerd om hun feestgarantie. Deze helikopter kent maar één versnelling: de allerhoogste.

Eigenlijk is het onmogelijk één nummer uit deze set te lichten, want het gaat allemaal exact even hard. Maar vooruit, 'Kids' blijft erg fijn en is ook nu volledig raak. De kans dat er op dat nummer gemosht en gebeukt gaat worden, is ongeveer even groot als de kans dat je mest ruikt als je even van het Paaspop-terrein afloopt. Zo'n pit in het Jack Daniel's Stage is overigens nog best tricky na drie dagen festival, getuige de vele val- en glijpartijen die worden veroorzaakt door bier en plastic bekers op de houten vlonders voor het podium. Gelukkig houdt men, zoals het goed festivalpubliek betaamt, rekening met elkaar, waardoor we geen andere Traumahelikopter dan die met gitaren nodig hebben vanavond.

In moordend tempo jagen de Groningers hun set er doorheen. Maar dan realiseren ze zich, net als hun publiek, dat dit toch de laatste act van het festival is en dat er dus geen enkele reden is om geen toegift te spelen. En wat is een garagepunk-toegift zonder een Ramones-cover? Voor 'Commando' heeft Lada een vrijwilliger uit het publiek nodig die kan aftellen. Ze vinden een jongeman bereid, maar na drie lange dagen is het toch verrekt lastig om dat in het juiste tempo te doen. Driemaal is gelukkig scheepsrecht, waarna Traumahelikopter nog eenmaal de moshpit op volle toeren laat draaien.

Brak, afgeragd, beschonken, kapot en volledig naar de tering, maar niet bereid zich gewonnen te geven. Het Jack Daniel's Stage is bij lange na niet vol, maar wie maalt daar om als het publiek dat er staat zo fanatiek is? Hier staan de echte diehards, die Boyz Noise maar saai en Kaiser Chiefs voor watjes vinden en bovenal nog even zo hard willen beuken op raggende gitaren, dat ze zeker door hun kater heen slapen morgenochtend. Vanaf tel één wordt er gecrowdsurfd en gebeukt en dat stopt pas als de band afgaat en de bar sluit.

Fuck de paasbrunch, Traumahelikopter vindt dat je niet hard genoeg gefeest hebt als je morgen fris en fruitig aan een al dan niet hard gekookt eitje kan zitten. Bij die drift om te beuken zit inbegrepen dat de set hier en daar wat wordt afgeraffeld en dat lang niet alles even strak is, maar who gives a damn? Traumahelikopter geeft wat het heeft en is een meer dan waardige afsluiter voor het Jack Daniel's Stage.