The Strypes, Jack Daniel's Stage, zondag 20 april 2014.
Paaspop 2014: The Strypes hebben hun strepen nu al verdiend
Jonge Ieren zetten een legendarische show neer
Binnen de kortste tijd gaat het opeens heel erg hard met de gastjes van The Strypes. Aanstekelijke nummers als 'Blue Collar Jane' met dat typische sixtiesgeluid, bombardeerde de band al snel naar het niveau voorprogramma van de laatste tour van Arctic Monkeys. Hier in Schijndel is het waar ze waarschijnlijk een van hun beste shows tot nu toe spelen en het lijkt erop dat ze dat zelf ook vinden.
HET CONCERT
DE ACT
Met je tijd meegaan houdt tegenwoordig voor veel bands in dat je heel hard probeert om er 'vintage' uit te zien. The Strypes verheffen dat tot een soort kunst. Met lakschoenen, jasjes, kapsels die gejat zijn van bands als The Kinks en The Monkees en semi-akoestische instrumenten. Maar ze hebben niet alleen de looks, ook de sound hebben ze mee: in de garagerock van de band zijn overduidelijk sixties invloeden te horen. En dat voor een stel gasten waarvan je denkt dat ze de volgende dag weer braaf naar school moeten.
HET NUMMER
De band geeft aan nog maar een paar nummertjes te spelen. Maar dan komt bij 'You Can't Judge A Book By It's Cover' het keerpunt. Het publiek gaat stuk, de band vindt het zelf veel te leuk, nu stoppen zou zonde zijn. De zanger grijnst naar de bassist. "Zullen we dan nog maar even verder gaan?", lijkt het alsof de twee tegen elkaar willen zeggen. En dus gaan ze nog verder door dan beloofd.
HET MOMENT
De zanger laat op een gegeven moment ergens per ongeluk zijn tamboerijn vallen en geeft geen moer. Typisch voor de charmant/nonchalante manier waarop de band op het podium staat, waarachter de echte skills schuilen. De gitarist schudt zonder moeite de solo's uit zijn mouw en de bassist kan overweg met behoorlijk lastige basloopjes. Opeens wordt besloten om de rollen om te draaien: frontman wordt gitarist, bassist krijgt de mondharmonica en de gitarist de basgitaar. Onder het laagje van jong elan en gespeelde arrogantie schuilen enorme rasmuzikanten.
HET PUBLIEK
Vanaf de eerste noten is het dansen in de Jack Daniel's Stage. Dan begint de eerste moshpit, en die wordt groter en groter. De gitarist klimt op een versterker met een blik van 'is that all you got?'. The Strypes blijven het publiek constant uitdagen, kijken hoe ver ze kunnen gaan, en iedereen gaat er vrolijk in mee.
HET OORDEEL
Af en toe zie je een van de bandleden glimlachen en verdwijnt de too cool for you attitude. The Strypes zijn zichtbaar aan het genieten van de set, en dat doet het publiek ook. Het plezier waarmee deze band op het podium staat te spelen werkt aanstekelijk. Het is ontzettend strak, nonchalant en heeft een onweerstaanbare coolheid. Zeker een van de beste acts die deze editie in de Jack Daniel's Stage van Paaspop stond.