Adje(Donnie) is een beetje de Amsterdamse versie van Rick Ross. Lompe teksten en gangster attitude gemixt met electro en trap beats. Opvallend detail: rappen gebeurt voor een hiphop act vrij weinig. De momenten dat Adje iets meer dan alleen zijn eigen naam schreeuwt, blijft het bij redelijk cliché teksten die het waarschijnlijk goed op Coolcat t-shirts zouden doen. Maar daar gaat het ook niet om. Bij Adje staan is loesoe gaan, hard. Het tempo ligt hoog met eigenlijk alleen maar keiharde bangers waarin drop na drop wordt opgebouwd en het publiek nergens een moment rust krijgt.

Tussen al het springen en schreeuwen van zijn eigen naam heeft Adje één moment waarop de G in hem echt naar boven komt. Dat is als hij besluit een nummer van zijn jeugdheld Snoop Dogg te doen. Goed, hij heeft er wel gewoon de vocals van Snoop voor nodig en breit er halverwege een halfzacht einde aan, maar het vormt wel een toffe afwisseling met zijn eigen werk. 

Het zijn meer ‘de momenten’, waarop de hele Sloddervosgang denkt: 'oké, fuck alles, springen nu'. Gewoon twee minuten lang leip gaan terwijl Adje met een glimlach het publiek op staat te zwepen. Dat is waar iedereen voor komt, dat is ook wat de Sloddervosgang met plezier levert. Het nadeel is dat het uiteindelijk een gimmick lijkt te worden. Als op een gegeven moment een drop ‘opnieuw gedaan’ moet worden wegens gebrek aan enthousiasme merk je dat het wel erg routineus wordt. 

Een optreden van Adje Donnie is kapot gaan. In essentie is Adje rapper, maar live is het een onvervalste party act die niet onder doet voor het gemiddelde EDM feestje op het terrein. Of misschien zelfs nog wel beter is. Adje is live misschien een rapper van weinig woorden, maar hij heeft samen met zijn crew duidelijk een gouden formule voor goeie fissa’s te pakken.