De vijf Gouwe Lempkes van Kaligoh

De vijf beste schijven volgens artiesten uit Eindhoven

Kaligoh en Guido Segers ,

Kaligoh wordt al een tijdje in de gaten gehouden door 3voor12/Eindhoven, dus het is niet meer dan normaal dat ook dit viertal zijn meest geliefde plaatjes met ons deelt. Dat lijkt niet zo moeilijk: ieder kiest gewoon één album, want eens worden de heren het toch niet. Vier mailtjes worden er verstuurd, met ieder één van de Gouwe Lempkes. Probleem is natuurlijk plaat nummer vijf, want die moeten de mannen samen kiezen. 3voor12/Eindhoven bezocht een repetitie van Kaligoh, hoorde de discussie aan en schreef mee. Het resultaat: vijf stevig rockende Gouwe Lempkes.

Tool – Ænima (1996)

Bands als Uriah Heep, Deep Purple, Jimi Hendrix, Queen, etc. zijn er bij mij met de paplepel ingegooid. De stap naar hardrock en allerlei vormen van metal was in mijn tienerjaren dus al snel gezet. Van Iron Maiden tot Fear of God; allemaal skonne herinneringen. Later ben ik ook andere muziekstromingen gaan volgen. Het mooiste en meest complete album waar ik meteen aan dacht is zeker 'Ænima' van Tool, dat ik helemaal grijs heb gedraaid. Wat een opbouw, het is werkelijk geen moment vervelend. Het gaat bij mij ook om het totaalbeeld van de band. Dat de heren kiezen voor wiskundige ritmes of tekstueel helemaal losgaan, prima. Mij gaat het in de eerste plaats om de muziek en daar hebben ze goed over nagedacht. Live staat Tool als een huis met ontzettend coole video’s en graphics, er wordt echt over nagedacht. Maar gewoon thuis met de stereo op 10 is al een beleving, want 'Ænima' is nog steeds een album om compleet op weg te dromen.

Eric Witteveen, drums

The Devil’s Blood – Come Reap (2008)

Het is bijna onmenselijk om iemand te vragen wat de beste plaat ooit gemaakt is. Dus dat antwoord ga ik ook niet geven, want als ik één plaat noem vergeet ik er minimaal tien. Daarom heb ik gekozen voor een plaat die voor mij persoonlijk belangrijk is geweest voor het geluid, de sfeer en de richting van Kaligoh. 'Come Reap' is trouwens niet eens een album maar een EP, maar goed.
Nu is het niet zo dat je deze plaat op kan zetten om een idee te krijgen van hoe Kaligoh klinkt, want eigenlijk heeft het niks te maken met de muziek van Kaligoh. Maar door deze plaat wilde ik weer muziek gaan maken. De combinatie van stijlen, de sfeer, het gitaargeluid, de opbouw, de rauwheid, het psychedelische effect van de herhaling… Het klopt gewoon.

Thijs Linmans, gitaar

Guns ‘n’ Roses – Appetite For Destruction (1987)

Dirk: Wereldplaat, al 25 jaar lang blijf ik die plaat draaien. Om de zoveel tijd heb ik weer een nieuw favoriet nummer van dit album. Toen ik een jaar of 10 was, begon het met ‘Paradise City’, daarna werden het opeenvolgend ‘Mr.Brownstone’, ‘Welcome To The Jungle’ en ‘It’s So Easy’ en nu zit ik in de overgang van ‘Nightrain’ naar ‘Rocket Queen’. Het geluid en de vibe van die plaat zijn zo gaaf. Alles klopt, de energie, attitude en er staan geen zwakke nummers op (gelukkig hebben ze 'November Rain' er niet op gezet, al was dat nummer toen al wel geschreven). Ik weet ook zeker dat ik dit album over 25 jaar nog steeds zo vet vind. Ons pap zou zeggen: “Zo worre ze nie mir gemakt.”
Thijs: Na het horen van deze plaat wist ik dat dit mijn muziek was. Of zoals mijn ouders zeiden: “Herrie!”

Dirk Snelders, zang en bas

Edge Of Sanity – Crimson (1996)

Vanaf dat ik een jaar of twaalf was, luisterde ik naar bands als Slayer, Kreator, Death, etc. en vanaf mijn vijftiende heb ik jaren in een death metalband gespeeld. In die tijd luisterde ik ook met name naar die muziek. Het album 'Crimson' heb ik echter pas een paar jaar geleden ‘herontdekt’ en nog steeds luister ik er regelmatig naar. Dit conceptalbum is eigenlijk één lang, veertig minuten durend nummer met wisselende dynamiek en pakkende zanglijnen. Het album verveelt op geen enkel moment, hoe vaak ik het ook beluister, want het is zeer afwisselend: op het ene moment sfeervol en rustig, om meteen daarna weer (soms bijna sludge-achtig) erin te beuken. Het is veel breder dan melodische/progressieve death metal, zoals het vaak omschreven wordt. Het is lastig een keuze te maken tussen heel veel geweldige albums van dito artiesten, maar 'Crimson' onderscheidt zich door de totale sfeer van het album.

Stefan van Vlerken, gitaar

Amenra – Mass IIII (2008)

Thijs: Niet David Bowie?
Stefan: Nee, je mag jouw eigen plaat misschien nog wel omruilen… Deze plaat belichaamt vooral intensiteit, iets wat we zelf heel belangrijk vinden. Die intensiteit beperkt zich niet tot de muziek, maar zit in alles wat Amenra doet in de zin van een totaalbeleving.
Eric: De band matcht met het geluid dat we zelf willen hebben, zonder dat we een tweede Amenra zijn.
Thijs: Het gaat om het totaalplaatje, wat doorwerkt van de live ervaring tot in het artwork van de band.
Dirk: Misschien is het meer de band dan de plaat die we hier naar voren schuiven… Het is namelijk een totaalpakket bij Amenra, je kunt er niet zomaar één stukje uitpakken. Dat is wat ons enorm aanspreekt.

Voor meer informatie en tourdates, kijk op kaligoh.tumblr.com/ of volg Kaligoh op Facebook: facebook.com/kaligoh.