Muzikaal gezien laat 'Shards' een nieuw geluid van capcap... cap horen. De groep verbreedt zijn horizon. Dat is meteen hoorbaar in opener 'Deja Vu'. Zo donker en zwaar klonk capcap... cap niet eerder. Ook valt de zang van Lydia Roos direct op. Ze klinkt zelfverzekerder en haar stem doet meer denken aan Alison Mosshart van The Kills en the Dead Weather. Het is een lastig behapbare opening, die je behoorlijk op het verkeerde been weet te zetten. Want zo ís capcap... cap: net als je denkt de muziek te begrijpen, gebeurt er weer iets onverwachts. 

Wat te denken van het gebruik van een robotstem die een heel levensverhaal vertelt in 'Suburb'. Een soortgelijke aanpak kennen we van 'Fitter Happier' (Radiohead), hoewel dat 'broertje' nergens zo onheilspellend klinkt als in dit nummer. Het staat in een groot contrast met de gemoedelijke instrumentale begeleiding die grotendeels bestaat uit eenvoudige en dromerige gitaarlijntjes die soms doen denken aan The xx en London Grammar. Die zijn ook te herkennen in de sterke - meer melodieuze - single 'Crosses', dat enigszins klinkt als trip-hop en als hoogtepunt van 'Shards' mag functioneren. 

Maar er is meer. 'Limbus' is een postrock-nummer in de geest van Mogwai en And So I Watch You From Afar, dat gedurende acht en een halve minuut de spanning tot grootse hoogte weet te stuwen. Afsluiter 'Time May Come' laat met elektronische drums, vervormde geluiden en synthesizers opnieuw een spannend en onheilspellend geluid horen. Je voelt direct dat dit nummer naar een grootse afsluiting toewerkt. En die komt er uiteindelijk ook; met een knal komt er een einde aan 'Shards'. Een overtuigende en goed uitgedachte EP. Deze tweede stap is een sfeervolle en mysterieuze trip naar het onderbewustzijn, een waar de band trots op mag zijn. 

‘Shards’ is in eigen beheer uitgebracht en naast release op vinyl ook digitaal te verkrijgen via de bekende online kanalen waaronder Bandcamp. De presentatie van ‘Shards’ vindt plaats op 30 november in het Ketelhuis. Aanvang: 20.00 uur. Entree: €5,-.