De eerste band waarmee Möstl aantreedt is Mile Me Deaf, dat shoegaze/fuzzrock speelt op een gedegen manier. Het debuut ‘Eat Skull’ is het resultaat van 500 nummers, waar de gitarist het beste van selecteerde. Het is nu de missie van de band mensen doof te maken met zijn sound. De band vermaakt zich opperbest en de rijke muziek klinkt lekker loom en heerlijk complex door de sleazy sound vergelijkbaar met die van bands als Suede en Cloud Nothings. Zet daar wat meer power en distortion achter en je hebt Mile Me Deaf.
De muzikanten uit Wenen maken ook wat grapjes, die schijnbaar niemand anders helemaal vat. Tja, Oostenrijkse humor doet niet onder voor de Duitse in deze. Vooral bassist Florian Seyser lijkt zijn lolbroek vandaag aan te hebben. Dat valt te wijten aan het skaten dat hij eerder deed op de baan van Area51, maar mogelijk ook met een ander Nederlands product, waarvan hij de naam vaak noemt.
Piepende oren en Oostenrijkse humor bij Sex Jams in Area51
Sexy fuzzrock met een hoge entertainmentwaarde
Wolfgang Möstl is een druk baasje. De Oostenrijker staat vanavond dan ook twee keer op het podium in Area51. Een verkleinde versie van het zaaltje, dat wel. Al snel blijkt dat hier een goede reden voor is, want druk mogen we het niet noemen. Het gezelschap zelf heeft er zin in en blijkt ruim voor de show aanwezig te zijn, als ze ook nog even op de skatebaan van Area51 worden gespot. Gelukkig, tot opluchting van de muzikanten, zonder gewonden.
Mile Me Deaf
Sex Jams
Bij de opkomst van Sex Jams is het eerste dat opvalt, dat drie van het voorgaande viertal wederom op het podium staan. Enkel de toetseniste, die ook een puik stukje gitaar speelde, is vervangen door een gitarist en een zangeres. De eerste indruk is niet die van een geweldige uitstraling. Katarina Trenk laat echter haar performance spreken en die is niet mis. Haar zangstijl is erg poppy en lief, wat de noeste noiserock wat verzacht. De sound ligt in de hoek van Sonic Youth en Dinosaur Jr. met een smaakvolle grunge saus, hoewel vergelijkingen met Pavement en Sebadoh niet ongewoon zijn. De band is wat losser dan bij de eerste set en een bepaalde joligheid straalt van het eerder actieve drietal af. Alleen de nieuwe gitarist op het podium mist dat wat en oogt daardoor wat stijf.
Dat is iets waar de frontvrouw weinig onder lijdt. Zonder hulp gooit ze een Blondie powerpop sausje over de fuzz van de band heen en wordt ze steeds wilder. Terwijl bassist Florian Seyser ineenzakt tegen zijn baskabinet en de show liggend afmaakt, kruipt madam over het podium, vleit zich neer in de zaal en neemt al krijsend de microfoon tussen haar tanden. Mogen we het sexy noemen? Jawel hoor, Katarina Trenk is de sex in de jam die de band neerzet. Dat mag gezegd worden. De set ontaard in een kakofonie van distortion en feedback en het helaas niet al te grote aantal bezoekers laat hun bewondering blijken voor een band die te velen gemist hebben.
Gezien: Mile Me Deaf en Sex Jams, op 30 mei 2013, in Area51.