In maart 2008 ziet de Eindhovense band Fahrenheit Twins het levenslicht. Sindsdien timmeren Max (drums), Sander (toetsen en gitaar), Thomas (gitaar) en Teun (bas) hard aan de weg. Met een, zoals ze zelf omschrijven, ‘Corbijn- achtige sound’ presenteren ze hun liedjes met een boodschap op een grootse manier. Het vele repeteren werpt zijn vruchten af voor de hardwerkende ambitieuze twintigers, want met 25 shows in het eerste jaar en airplay op diverse radiostations doen ze het lang niet slecht voor een beginnende band. Ook 3VOOR12/Eindhoven werd nieuwsgierig en vroeg de heren om een show neer te zetten op de Club 3VOOR12 Eindhoven avond van 7 mei a.s. in de Effenaar. Waar de mannen hun inspiratie vandaan halen lees je hier onder in de door hun zorgvuldig uitgekozen ‘Gouwe Lempkes’.
Innuendo – Queen (Thomas v. Doremalen, gitarist)
Queen is een van de meest ondergewaardeerde bands momenteel bij de jeugd wat geheel onterecht is volgens mij. Zelf ben ik opgegroeid met de klanken van Freddie en co. en heb dus veel speciale herinneringen aan deze band. Mr Mercury is een van de grootste entertainers ever en hij heeft de muziekwereld veel goeds gebracht waaronder het album Innuendo. Aan dit album is, achteraf, te horen dat er iets aan de hand is met de band. Er gaat iets gebeuren en helaas nu weten we wat. "I'm going slighty mad", "these are the days of our lives" en "the show must go on" geven dit duidelijk aan. Openingsnummer "Innuendo" is het parelltje van dit album. Door de vele muzieksoorten, emoties en een geweldige uitvoering maakt dit zo goed als mijn favoriet van Queen. Queen is een van die bands waarbij ik het jammer vind dat ik niet eerder geboren ben om alles bewust mee te maken: de opkomst, de comeback en het trieste einde.
Union – The Boxer Rebellion ( Sander Blom, zanger)
Het is verleidelijk om dit stukje te beginnen met ‘Kind of Blue’, ‘A Love Supreme’, een Chopin compositie, of misschien een willekeurig lied van Radiohead.. Of over hoe ik nog nooit door een lied tot tranen geroerd ben, behalve dan die ene keer bijna tijdens ‘Ballad of a Thin Man’.. Misschien kan ik dit stuk beginnen met de stellingname dat The Killers wél een killer band zijn, Bono écht de nieuwe Jezus is, of mijn liefde te verklaren aan Nada Surf, zonder dat ik het een door-en-door waanzinnige band vind… Maar liever dan dat wil ik een veel minder bijzondere, aardverschuivende, levensveranderende act noemen: The Boxer Rebellion. Deze Londense jongens brachten in 2005 hun eerste plaat uit die toen volledig aan me voorbij is geschoten. Sindsdien hebben ze wat ups en downs gehad. Toch bereikte The Boxer Rebellion een paar weken geleden mijn oren toen een vrind het me voorspeelde. Ik hoorde Interpol, U2, Bloc Party, Simple Minds, Radiohead… Maar op bijzondere wijze zonder als wéér een *vervelende* copy-paster te klinken. Ik durf niet te zweren dat The Boxer Rebellion de tand des tijds zal doorstaan, maar voor een paar weken van 2010 vind ik het heerlijk om naar te luisteren.
Runaway - Anne Soldaat (Max Bergman, drummer)
Een half jaar geleden had ik nog nooit iets van Anne Soldaat gehoord totdat een vriend van me de LP 'In Another Life' liet horen. Deze eerste solo-plaat van Anne boeide me meteen door het eerste nummer genaamd 'Runaway'. Het is een gewaagde keuze geweest om dit nummer vooraan te zetten omdat het door zijn donkere, sferische, wat negatieve klank, bij de eerste luisterbeurt(en) zwaarder op de maag ligt. Na het album meerdere keren geluisterd te hebben sprong dit nummer er bij mij toch uit vanwege zijn diepgang. Ik vind het mooi om te ervaren dat er achter een muzikale laag van sombere klanken iets heel anders zit: een positieve, bijna serene sfeer. Het laat zien dat achter iets wat op het eerste gezicht negatief lijkt, iets heel positiefs kan zitten. Dit is iets wat naar mijn mening muziek enorm mooi maakt. Anne Soldaat weet dit ook op een paar andere nummers van deze plaat te realiseren, daarom is 'In Another Life' echt een aanrader. Een fijne bijkomstigheid is dat het album door een Nederlandse artiest is geschreven en dat het werk door de muziekliefhebbers / -kenners goed ontvangen wordt.
Gran Turismo - The Cardigans (Teun Duijghuisen, bassist)
Uiteraard kan iedere muzikant hier zijn clichés op gaan noemen maar het mooie van dit initiatief is denk ik om dat juist eens niet te doen. Een plaat die eigenlijk elk voorjaar weer voor een poos mijn oren veroverd is Gran Turismo van The Cardigans. Naar mijn mening een van de meest onderschatte platen uit de good ol' nineties. Met een bescheiden hitje in de vorm van 'My Favourite Game' is dit album te kort gedaan. Het komt niet vaak voor dat een band met, sorry dames, denk bij deze frase even aan Anouk, Britney of Christina, een zangeres mij oprecht weet te raken. Dit album doet dit, zeker weten. Soms doet het denken aan Air, soms aan Blue Foundation maar continu is het vooral The Cardigans. Met pareltjes als Explode en Erase/Rewind wordt afstand genomen van de standaard thematieken op zowel muzikaal gebied als tekstuele inhoud. Om het nummer Higher te quoten "Come take us high above our time", dit album was en is zijn tijd ver vooruit geweest en zou een verademing zijn in de hedendaagse 'pop' muziek. En dat voor €7,99 bij Bol.com...