Opener van de avond is de band Dommin. Een band die op hun website claimt ‘the sound of the brokenhearted’ te brengen en dat nog best strak doet ook. Muzikaal gezien valt in het in hetzelfde straatje als HIM en Type O Negative. ‘Lovemetal’ met sompige basslijnen vergezeld van melodieuze keyboards. Het nummer ‘Died In Your Arms’ van Cutting Crew geeft aan hoe het geluid van deze band in elkaar zit. Het viertal speelt een cover van dit nummer en het publiek slikt het als zoete koek. Her en der doet men een poging tot moshpit, maar daaruit blijkt al snel dat deze zoetsappige muziek daar niet zo geschikt voor is. Dan is de beurt aan Cancer Bats, een band die balanceert op de dunne lijn tussen hardcore en metal. Een gegeven dat ze in staat stelt zich aan te passen aan het publiek. Vanavond dus een beperkte mate aan “gang-vocals” en “hardcore breakdowns”, maar des te meer snelle riffs, flitsende gitaarsolo’s en headbangen tot je nek het begeeft. De Canadezen trekken al hun metalregisters open en knallen een volledig half uur. Hierbij komen nummers voorbij als ‘Pneumonia Hawk’, ‘Pray for Darkness’, ‘Dead Wrong’, ‘Trust No One’, ‘Lucifer’s Rocking Chair’, maar uiteraard ook de CB-classic ‘Hail Destroyer’. Hoewel het publiek niet zo bekend lijkt te zijn met de band, gaan ze mee in het enthousiasme van zanger Liam Cormier. Het is dan ook niet zo vreemd als er na afloop een hoop Cancer Bats-shirts te bespeuren zijn. Nadat het publiek goed op dreef is gebracht met de voorprogramma’s, komt de Effenaar tot een absoluut kookpunt bij Bullet for my Valentine. Men kan menig vraagteken zetten bij de metalwaardigheid van hun teksten, maar zodra ze het podium bestijgen, vaagt de band alle twijfel weg. Openingsnummer ‘Your Betrayal’ hakt er meteen goed in. De response van het publiek is enorm en schreeuwt uit volle borst mee. Tijdens het derde nummer ‘Waking The Demon’ ontstaat er een Wall of Death, waarna vrijwel de hele zaal meegaat in een grote moshpit. De band speelt retestrak. Ook op het geluid is niets aan te merken. Dit is zo goed dat het gemakkelijk van een cd af had kunnen komen. De band is echter wel op een foutje te betrappen als drummer Moose Thomas tijdens het nummer ‘4 Words (To Choke Upon)’ met vlagen niet helemaal mee lijkt te krijgen wat de rest van de band speelt. Een beetje minder arrogant had daarnaast ook wel gemogen wanneer zanger Matt Tuck aangeeft gewend is veel grotere shows te spelen. Maar dat alles lijkt het goedgemutste tienerpubliek verder niet te deren. De set bestaat uit nummers als ‘All These Things I Hate’, ‘Tears Don’t Fall’, ‘The Last Fight’, ‘Scream Aim Fire’ en afsluiter ‘Alone’. Na iets langer dan een uur is zet de band er een punt achter voor vanavond en trekt een grote meute dolenthousiaste tieners weer naar buiten. Bullet for my Valentine, Gezien: Effenaar, maandag 7 juni 2010.