In een duistere en goed gevulde kleine zaal speelt Mindpark. Hard, psychedelisch en gedurfd. De band streeft er naar dat luisteraars hun gedachten parkeren en mee gaan in vervoering op hun muziek. Ze geven zelf het goede voorbeeld door zich helemaal te kunnen verliezen in hun optreden. Soms doen de bandleden dat op een eigen manier waardoor de consensus even verloren gaat. Het gitaargeluid is gelaagd, maar mede door het hoge volume is dat vanavond minder goed hoorbaar dan op het album. De overgangen tussen de nummers, hoe onmogelijk ze soms ook lijken, zijn knap en zorgen er in ieder geval voor dat de aandacht er volop bij blijft. Mindpark is een echte gitarenband en die zijn hier tegenwoordig schaars.
Ook het Belgische Balthazar laat vanavond een ander geluid horen dan op het album. Dat komt door hun gedurfde presentatie en de flair waarmee ze spelen. Ze zijn jong, zelfbewust, talentvol en volgeplakt met etiketten die hoge verwachtingen scheppen. Noem het stoïcijns, maar de band schroomt niet en overtuigt vanaf de eerste minuut.
De ritmesectie valt direct op wanneer bij de ouverture vrij lang één maat wordt aangehouden door een enkele stokslag. De beats zijn minimalistisch waardoor de melodielijnen nog meer benadrukt worden. De aanslagen op de gitaren zijn bijna allemaal staccato: kort maar krachtig. De expressie die dat oplevert is kenmerkend voor het geluid van Balthazar. De meeste nummers zijn goed dansbaar, maar desondanks is het vanavond voornamelijk kijken en weinig bewegen. Ruim tweehonderd geïmponeerde blikken zijn geconcentreerd op het podium gericht.
Balthazar combineert rock met dance aangevuld met een hele aanstekelijke zang. In de timing ligt vaak de nadruk op de laatste tel waardoor de zanglijnen nonchalant klinken op een prettige manier. Voornamelijk de a capella zang, begeleid door één akkoord van de basgitaar, in ‘Fifteen Floors’ is bijzonder sexy en rechtvaardigt per direct de vergelijking met The xx. Op het onlangs uitgekomen debuutalbum ‘Applause’ klinkt de zang soms nog wat flets, maar live is het de gehele tijd buitengewoon goed.
Het geluid is tijdens Balthazar merkbaar beter dan bij Mindpark; vooral de bassist profiteert hiervan. De soundmix is ook voor deze band van groot belang doordat de muziek bezit over subtiele details en nadrukkelijke klemtonen. De rol van het leuke girl next door type, dat toetsen en viool speelt, blijft echter onderbelicht; haar inbreng is nauwelijks hoorbaar. Dat is tijdens de toegift beter wanneer ze opnieuw haar viool uit de koffer haalt. Dan is verwacht hoogtepunt ‘Hunger At The Door’ al geweest en blijkt de ware kers op de taart de prachtige uitvoering van ‘Blood Like Wine’ te zijn. Balthazar is verrassend door hun bejubelde debuut live te overtreffen en vooraf vergezochte vergelijkingen met grote namen ineens geheel begrijpelijk te maken. Volgende week staan ze op Rock Werchter en dat is zeker niet misplaatst.
Balthazar en Mindpark gezien op 26 juni 2010 in Effenaar.