Dat wachten wordt vrijdag nog eens benadrukt. Op elke flyer, poster en website staat aangegeven dat de gehele avond om 21.00 uur van start zal gaan. Een beetje verlaat, rond 21.10 uur, kom ik aan bij Stratumseind. Een hele groep mensen heeft zich buiten café Altstadt verzameld. Daar zie ik al een aantal bekende gezichten: de gitarist van Face Tomorrow, de ex-drummer van Awaiting Seasons en natuurlijk Remi Tjong Ajong (producer, ex-Green Lizard). Zullen zij allemaal een gastoptreden gaan verzorgen? Eenmaal binnen gekomen valt de opkomst nogal tegen. Iedereen staat blijkbaar toch buiten. Dit blijkt volledig terecht want het duurt vervolgens nog bijna twee uur voordat LEFT eindelijk het podium betreedt. Misschien een idee om dat er voortaan bij te zetten, mannen?
Om 23.00 uur is het dan eindelijk zo ver: de drie mannen klimmen het podium op. Met een toepasselijke zin opent zanger/gitarist Ruud het concert: “jullie hebben er lang op moeten wachten”, een cynische “inderdaad” uit de mond van beide mannen naast me volgt direct, “maar hij is eindelijk af”. En dat zullen ze vanavond dan maar eens laten horen.
De band opent met ‘Storm’ en tot mijn grote verbazing zingt het publiek uit volle borst mee. De sfeer zit er dus meteen lekker in. De blijdschap is van de gezichten van de drie mannen af te lezen. Opgewekt en met een grote glimlach spelen de mannen energiek en strak. Na het beluisteren van de debuutplaat, miste ik die energieke vibe wel een beetje op cd want naar mijn mening komt de cd live beter uit de verf. Al is het alleen al omdat de mannen zelf echt op dat podium staan en het publiek weten te entertainen. De band weet professioneel over te komen en voor het eerst heb ik het idee dat het niet gemaakt is. Bij eerdere optredens voelde het toch een beetje als een act, maar vanavond voelt het allemaal een stuk eerlijker en oprechter.
Het enige minpunt dat mij altijd opvalt bij LEFT is dat alle nummers nogal hetzelfde aanvoelen. Wanneer je de nummers apart luistert, zijn het stuk voor stuk goede nummers maar wanneer ze elkaar direct opvolgen, vallen er veel weg. Dan springt mijn persoonlijke favoriet ‘Let Me In’ er op zo’n moment echt uit. Het ‘catchy’ refreintje zonder de staccato riffjes die LEFT veelal toepast, voelt dan als een echte uitblinker. De songs die radiovriendelijk genoeg zijn om een single te worden, vallen dan het meest op. Zo ook ‘Storm’ en ‘Today You’re Gonna Make It’. Ook tekstueel gezien bevatten de nummers veel overeenkomsten. Alle liedjes lijken dezelfde rijmwoorden te bevatten en voelen wat gemakzuchtig en clichématig aan. Door de grenzen niet echt op te zoeken, voelt het allemaal net wat te veilig.
Na een half uur vergezelt Remi Tjong Ajong (overigens het enige gastoptreden van de avond) de mannen nog even op het podium tijdens twee nummers. Wat mij betreft totaal overbodig. Leuk om te zien dat deze man nog steeds muziek kan maken, maar zijn zang staat veel te zacht en zijn gitaarspel voegt weinig toe. Maar wat maakt het uit; het publiek vindt het allemaal prachtig.
Met het opzwepende ‘Like No Tomorrow’ kondigt LEFT het einde van de avond aan, waarna confetti uit het plafond valt, wat een feest! Gelukkig komt de band daarna toch nog even terug. Na een toegift met als klap op de vuurpijl de single ‘Better Off’, is het na drie kwartier toch echt mooi geweest. Ik kan maar tot één conclusie komen: Eindhoven mag trots zijn op een rockband als LEFT.