Dag 2 begint met It Hugs Back in Komedia. Deze band is de vaste support van Holy Fuck deze tour en Tom had ze daarom al gezien in Doornroosje. Deze band was de perfecte start van een druk programma. Er waren veel Nederlandse bezoekers aanwezig bij het optreden van deze sympathieke band. Ze speelde een portie fijne noisypost rock, met mistige zang. Soms brak er een streepje Stereolab of Tortoise doorheen, en dan weer een fijn shoegaze-achtig liedje.

Toen zijn we doorgereisd naar The Jam (voorheen The Water Margin) voor de Rainbow Arabia, de Pitchfork en blogger lievelingen. Denk bij dit duo aan een mix tussen de freakfolk van Coco Rosie en de antropologische invalshoek van Vampire Weekend, maar dan natuurlijk op Arabische wijze. Wij waren enthousiast over wat we op myspace hoorden. Klink live ook allemaal leuk, swingt ook, maar ze hebben een podiumpresentatie van niks; Voor al uw expositie openingen en kunstmanifestaties.

Na vier nummers Arabische regenbogen als een speer naar de veel getipte band The Temper Trap in The Honeyclub (aan het strand), alwaar we weer op een fikse rij stuitten. Toen we eenmaal binnen waren liepen we meteen de collega’s van The Alternative tegen het lijf, die net als wij erg onder de indruk waren van de epische rock van dit kwartet. Goeie energie van het podium ook. Beetje een Bloc Party mix van electronica en rock maar met de stadion sound van U2. Van deze band gaan we vast nog meer horen in ons kikkerlandje!

We kozen daarna snel weer het hazenpad zodat we op tijd weer terug in de Komedia kwamen voor de ‘Engelse belofte’. Helaas, Golden Silvers bleek niet aanwezig. Toen maar door naar The Ocean Rooms voor een goudgele rakker.Daar was The Joy Formidable aan het rocken als een malle. Zangeres blondie Ritzy Bryan op gitaar doet met haar stem denken aan The Ting Tings.

Wat een energie bij de Pigeon Detectives. Lekkere tunes van deze bevlogen band, en gas erop!  Heel fijn! Jeps en Bertus van Mojo, Roos en Danny van the Alternative en Eva van Paradiso waren er ook om te checken, dus je kunt er gif op innemen dat we deze band snel op de Nederlandse podia gaan zien. Zeker gaan bekijken als je de kans krijgt!

Geen gebrek aan meisjes voor Tom en Robert in The Pavilion Theatre, waar de rammelrockettes van Vivian Girls uiterst charmant stonden te ‘garagerammelen’. Denk aan een rammelende vrouwelijke versie van The Black Keys of In The Red. Of de Amerikaanse rammelvariant van Thee
Headcotees. Hadden we al gezegd dat het nogal rammelde?

We bleven in The Royal Pavilion hangen voor het hoogtepunt van de avond: Abe Vigoda. Naast een standup comedians waren het vooral ook vier intens spelende post punkers. Erg muzikaal en super energiek. Denk aan Sonic Youth on speed, met de ritme van The Ex en de energie van The Dillinger Escape plan. 

Een groter contrast met The Vivian Girls is haast niet denkbaar, maar
gelukkig stapten deze meisjes in het middelpunt van de show op het podium voor backing vocals en tamboerijn mayhem. Niet lang daarna besteeg tachtig procent van het publiek het podium. Vijf mensen sloegen aan het drummen, de gitarist werd bedolven onder een pile en versterkers werden beklommen. De beveiliging moest eraan te pas komen.

Het werd daar nog heeeeeel laat en gezellig en we hebben dan ook verder geen band meer zien spelen, maar wel veel goede verhalen en avonturen meegemaakt. Wie wil weten waarom Danny van The Alternative opeens niet meer telefonisch bereikbaar was, moet ons maar even
persoonlijk aanspreken. De Staat liep er ook nog beretrots rond na een fantastisch ontvangen showcase eerder die dag. Na de zeer goede verhalen gaan we proberen hun tweede show (als vervanger voor de geblesseerde ZZZ) mee te pikken. 

Meer roddels en achterklap binnenkort op het VNP gala in de Melkweg. En voor nu … op naar live muziek! Tot morgen.