Zoals het echte muzikanten betaamt, begon de avond drie kwartier later dan gepland. Meneer Frits zat inmiddels vol en de verwachtingen waren hooggespannen. Opkomende talenten, oude rotten uit het vak; iedereen met eigen geschreven nummers was deze avond meer dan welkom.

Ad van Meurs beet het spits af op zijn gitaar, maar staakte dat na een paar foute akkoorden met de legendarische woorden: “Als je één ding niet moet doen, dan is het gastheer zijn en gitaar denken te kunnen spelen”. Meteen zat de stemming er goed in en vanaf dat moment mocht iedere act twee liedjes ten gehore brengen.

Eén daarvan was Ruud van den Boogaard met zijn Brabantse lied over vreemdgaan en zijn onbeholpen voorkomen. Act of niet, het publiek vond het prachtig en de tekst werd met een lachsalvo ontvangen.
Een ander Brabants optreden werd vertolkt door Eric “Eindhoven, ge bent nie de schonste” van Dijsseldonk. Hij wist met zijn Eindhovense lied een soortgelijk gevoel op te wekken als Guus Meeuwis’ ‘Brabant’. Heerlijk chauvinistisch!

Harrie Hendriks en Bart de Win, Vaste Mannen van de Gerard van Maasakkersband, speelden op piano en gitaar het rustige “The Simple Life”. Ook de Eindhovense kunstschilder Cees Le Mair was aanwezig en gaf met zijn grijze manen een vertolking van “Summertime”.

Verder was het vooral veel blues met een hoog Johnny Cash gehalte. Onder leiding van Sander Boes werd het spits afgebeten. Al snel volgden Joost, Jack en Birgit, Harrie van de Berg, Denvis en Ernest van Aken. Met name een compliment aan het adres van Jack van Barbabob, die een verrassende, donkere stem bleek te hebben en speciaal voor het wat oudere publiek deze keer zijn broek aanhield.

Een van mijn favorieten was John C Fraser, een vrij onbekende singer/songwriter die de muziekwereld op zijn kop wil zetten. Hij brengt ingetogen nummers die te vergelijken zijn met Damien Rice en Jeff Buckley. John heeft niet alleen een dijk van een stem, hij weet ook het publiek te bespelen.

Een welkome afwisseling op deze toch wat eenzijdige avond was de blonde Francis, die het over een ruigere boeg gooide met zijn elektrische gitaar. Ook Rene Vermaes toonde zich een echte muzikant door achter de piano een prachtige Franse ballad te zingen.

De avond werd professioneel en spetterend afgesloten door de bekende Nederlandse gitarist Bart Jan Baartmans. Hij haalde wat doorgewinterde muzikanten uit het publiek en jamde er vrolijk op los. Voor de bezoekers die nog niet hun bed hadden gezocht of buiten aan het roken waren, een perfect einde van een muzikale maandagavond.

Ondanks het ons-kent-ons sfeertje en de toch wat overheersende blues, was het een geslaagde avond. De regionale singer/songwriters van verschillende niveaus hebben laten zien wat ze kunnen en hebben daarmee het publiek goed vermaakt.
Niet helemaal het opkomend talent wat verwacht werd, maar één ding is zeker: Van een aantal talenten gaan we zeker nog wat horen! Tot 30 mei!

Eindhoven SiSo City, gezien 11 mei Frits Philips.