Racoon is zo’n band waarbij je, wanneer je onder muziekliefhebbers de naam noemt, al snel in een discussie terecht komt. Een deel van popminnend Nederland staat bij voorbaat afwijzend tegenover de Zeeuwse formatie omdat ze niet vernieuwend genoeg zouden zijn, of niet aansluiten op de verwachtingen van de altijd kritische, alternatieve muziek liefhebber. Onder de meer mainstream gerichte luisteraars mag Racoon echter rekenen op een grote aanhang en een, ook wat leeftijdsopbouw betreft, breed publiek. Het laatste bleek donderdagavond in een volle grote zaal van De Effenaar, waar 15 - jarigen opeengepakt stonden met dertigers en veertigers.
Zelf hou ik me graag op in het alternatieve circuit, maar ik besloot me als muziekliefhebber pur sang onder het publiek te mengen…
Voordat Racoon zijn opwachting maakte mocht het Zwolse Cool Genius het publiek opwarmen. De band deed dit op een uitgekiende manier. De half uur durende set begon met meer rustige nummers die het publiek de keus lieten om bij te praten en een biertje te drinken of te luisteren naar de muziek. In het tweede deel van het optreden eiste de Zwollenaren meer en meer de aandacht op met uptempo nummers, met veel jazz invloeden en een funky ondertoon. Een glansrol was hierbij weggelegd voor de bassist die zijn instrument zo smooth bespeelde dat het een fretloze bas leek. Maar ook de prima zang, zowel individueel als gezamenlijk, maakte dat de bijdrage van Cool Genius zonder meer verdienstelijk was te noemen.
En toen…Racoon… indrukwekkend gewoon. Er komen een paar mannen nonchalant het podium opgelopen, waarbij je denkt “is dit nou een sprankelend begin?” maar zodra het eerste nummer wordt ingezet (Good & Ugly) staat de band als een huis en lijkt het alsof ze al een half uur aan het spelen zijn.
Racoon trakteerde het publiek op een ruime, anderhalf uur durende set, waarbij het accent lag op nummers van de laatste twee uitgebrachte albums. Deze nummers werden afgewisseld met het oudere werk en natuurlijk de “hitjes” die niet mochten ontbreken. Hoogtepunten? Jazeker: “Hero in town”, “Before you leave”, “Brother” en “Eric’s Bar”. De laatstgenoemde song zeker ook omdat het een voorbeeld was van een ontwikkeling die Racoon lijkt door te maken: De band speelde niet langer alleen mooie, lieve, maar soms ook op het oog makkelijke liedjes. Racoon leek meer gedurfd te spelen: Ballads werden met meer vervoering vertolkt en kregen daardoor meer diepgang en emotie, de meer uptempo nummers klonken rauwer en steviger dan voorheen.
Natuurlijk werd het optreden afgesloten met de classic “Feel like flying”. Je moet het lekkerste immers tot het laatst bewaren! Een mooi nummer, deze keer ook met humor gespeeld door o.a het inbrengen van een reggae bewerking. Een prima avond dus! Voor de kritische muziekliefhebber ligt er de uitdaging om een volgende keer ook eens naar Racoon te gaan luisteren en zich te laten verrassen….tenminste…als er nog plaats is voor je!