Verdorie, wat voelde ik me een leek op het gebied van Electric Six tijdens het concert in de grote zaal van de Effenaar. Natuurlijk kon ook ik de hitsingle “danger, danger, high voltage” van begin tot eind meezingen maar daar houdt mijn kennis over Electric Six eigenlijk een beetje op. Gelukkig waren de andere toehoorders een stuk beter ingeleerd. Vanaf het moment dat Electric Six het podium betrad om aan het concert te beginnen, werd bij een groot deel van het publiek de air guitar al tevoorschijn gehaald en een ander deel was druk bezig om de keel te smeren. De overige waren nog snel even stretchoefeningen aan het doen. Toen de eerste klanken begonnen betaalde deze gedegen voorbereiding zich vrijwel meteen uit. Gitaarspel voert de boventoon bij deze Detroitse punk-disco band. Het spul waar de keeltjes mee gesmeerd werden was overbodig geworden toen de eerste klanken van zanger Dick Valentine te horen waren. Dit overbodige spul werd dan ook met plastic beker en al naar anderen in het publiek gegooid. Toen de punk de overhand kreeg, begonnen die stretchende mensen flink te pogo’en. Hoe langer de avond duurde, des te enthousiaster het publiek werd. Helemaal terecht overigens. Richting het einde van de avond was ook ik fan geworden en in “the zone” beland.
Het begin van het concert begon trouwens een beetje twijfelachtig. De muziek van deze gasten heeft zo ontzettend veel raakvlakken met andere stromingen binnen de rock dat het soms moeilijk was om in een bepaalde flow te komen. Tegelijkertijd is deze diversiteit ook een kwaliteit, maar daardoor kwam de avond niet snel op gang. Pas nadat iedereen even “danger danger, high voltage” mocht brullen en de voetjes van de vloer werden getild, was de avond definitief losgekomen. Vooral het gitaarwerk van de twee gitaristen namen het initiatief hierin. Extra aandacht wil ik nog even vestigen op de toetsenist. Met een ogenschijnlijk gemak hield hij de verschillende bandleden met hun instrumenten volledig bij elkaar en accelereert hij op de juiste momenten. Op deze manier ontstond dus die sfeer die nodig is om de Effenaar even uit zijn voegen te laten barsten. Soms was het nog opletten geblazen, aangezien het crowdsurfen weer even in leven werd geroepen. Zowel man als vrouw kwam op deze manier over je heen gevlogen. Of eigenlijk moet ik zeggen in plaats van man en vrouw; jongen en meisje. Opvallend was namelijk dat er vrij veel jong publiek aanwezig was.
Dit concert was er één om niet snel te vergeten. Lekker brutaal, stevige ritmes, goede kleding en bandleden die er zin in hadden. Dat waren de ingrediënten van deze ruim twee uur durende show. Typerend was ook dat na het optreden het publiek er nog geen genoeg van had en rustig bleef staan. De lichten gingen aan en een dj draaide wat muziek om de overgeblevenen te vermaken. Als eerste plaat kwam Tribute van Tenacious D. voorbij en iedereen pakte snel weer zijn air guitar en er werd luidkeels meegezongen. Ja, ik was behoorlijk enthousiast over dit concert. Nog steeds zelfs.
Helaas heb ik vanwege onvoorziene omstandigheden onze eigen Eindhovense Emotional Elvis moeten missen die deze avond het voorprogramma verzorgde. Gelukkig hebben we de foto's nog...
Electric Six en Emotional Elvis, gezien 17 maart in de Effenaar.