London’s calling, The Risque neemt op

Eindhoven is een Britpop én punk sensatie rijker

Tekst: Patric Muris ,

Mei was een mooie maand vol nieuwe releases uit Eindhoven; we hadden er nog één tegoed. De lat is hoog gelegd, maar The Risque kan er bij. Negen nummers staan er op het gelijknamige debuut. Daarmee schommelt het tussen een EP en een volwaardig album in. De diversiteit die wordt getoond binnen zo’n korte tijd is bijzonder te noemen.

Eindhoven is een Britpop én punk sensatie rijker

Drie zwart-wit getekende slangen staan op de cover van de cd-hoes. Op de achterkant staan dezelfde beestjes afgebeeld, maar dan met een mensenskelet in hun lijf. De reïncarnatie van de bandleden zou hier goed mee bedoeld kunnen worden, want the Risque wurmt zich letterlijk overal tussendoor. De band houdt geen rekening met formats of verwachtingen die een luisteraar kan hebben. Wie het album aanschaft op basis van één nummer kan wel eens heel bedrogen uitkomen. Of juist erg verrast worden.

Met de snelheid van The Arctic Monkeys, een tweede stem in de refreinen zoals the Kaiser Chiefs die gebruikt en een flinke dosis punk van Green Day ontstaat er een muzikale tweedeling over deze drieling. Het design en de titels doen door hun speelse vorm ook nog even denken aan een band als 1990’s, maar bij ‘What’s That Smell’ gaan ze zo gruwelijk hard tekeer dat al snel duidelijk is dat van indierock absoluut geen sprake is.

De laatste twee nummers van het album ‘Before Too Long’ en ‘Hold The Lights’ zijn zo teder en breekbaar dat de metafoor naar een slang zonder ruggengraat niet uit kan blijven. The Risque klinkt op de meeste nummers jong en energiek en creëert daarmee hoge verwachtingen voor hun live optredens. Het laatste nummer van het album, tussen de regels door de gevoelige noot op de plaat, maakt echter de meeste indruk. Ook ´The Good Times Used To Be Better´ laat je glimlachen; wellicht de beste productie van allen.

De band bestaat formeel uit een bassist, een drummer en frontman Leendert die zowel de zanger als gitarist van de band is. Toch is er op het album meer aan instrumentaria te horen. ´The Century Is Gone´ wordt aangevuld met andere slaginstrumenten (een koebel?) en op het prachtige ‘Before Too Long’ is zelfs een strijkinstrument te horen. The Risque blijft verrassen op hun debuut. Misschien uit eigenzinnigheid, misschien omdat ze nog zoekende zijn naar hun eigen geluid. In het laatste geval is hun zoektocht nu al vermakelijker dan de gemiddelde finale van een talentenjacht.

Wetende dat dit album in eigen beheer is uitgebracht, zal de overweging voor het uitbrengen van een minialbum vooral financieel van aard zijn geweest. Wellicht dat The Risque tijdens een van hun aanstaande concerten ontdekt wordt en een platencontract aangaat met een platenmaatschappij. Het zou de kwaliteit van de opname zeker ten goede komen en nog belangrijker: dan kunnen we meer materiaal verwachten op een echte langspeler.

Je kan The Risque onder meer zien op 13 juni tijdens het Rock For Heroes festival, maar later dit jaar ook tijdens het ZXZW 2009 festival en tijdens Popronde 2009. Check daar ook hun merchandise, want die shirtjes zijn geweldig.