Jongerencentrum Dynamo is helemaal leeg vanaf de entree tot aan de kelder. De uitnodigingen zijn goed gelezen door de bezoekers, want iedereen vindt direct zijn weg naar beneden. Daar staan groepjes tieners, wat ouders, wellicht ooms en tantes hier en daar en aardig wat fotografen. In het programmaboekje voor vanavond: Project D, Blackbone en Press Play. Project D Ogenschijnlijk een jong rockbandje volgens het boekje: een gitarist met zijn haren voor zijn ogen op links, nog een met zijn petje achterstevoren op rechts, een drummer die heerlijk tekeergaat in zijn eigen wereld en een frontman die zelfverzekerd het publiek inkijkt. En natuurlijk zingen over emoties die eigenlijk nog helemaal niet bij deze leeftijd horen. Zelfverzekerd zijn ze wel. En daardoor vaak ook behoorlijk overtuigend. De muziek doet denken aan alternatieve rock met een vleugje emo. En soms precies andersom. De meeste nummers bestaan uit relatief eenvoudige akkoorden waarbij de gitaristen synchroon hun arm kunnen bewegen. Het arsenaal aan effecten op het podium maakt vooral van ‘Leave It Up To Me’ een prachtig nummer. Er wordt na dit enige rustige nummer afgesloten met een wat steviger rocknummer. Even bewust als van zichzelf heeft Project D deze setlist samengesteld. Als het stilvalt, wordt nog even de MySpace aangekondigd om vervolgens een laatste keer hun gitaren aan te slaan. Een kanshebber, deze band. Blackbone Na een korte pauze komt de hoogblond gekrulde zanger van Blackbone het podium op. Zodra hij het publiek toespreekt en standaard achter iedere zin ‘ofni’ plaatst, wordt al snel duidelijk dat we toch echt met Eindhovenaren te maken hebben. Het Brabants dialect wordt zo ongegeneerd ingezet dat het uiteindelijk omslaat in een charme. ‘Ik heb in Beek en Donk op school gezeten dan hedde dat’ wordt als verklaring gegeven. Hoogtepunt van dit onbedoelde cabaret is wanneer de frontman wel erg lang blijft praten en er heel hard ‘speulen’ wordt geroepen. Project D deed overigens hetzelfde, maar toen was het de eigen bassist die ingreep. Dan de muziek: het shirtje van ‘Peter Pan Speedrock’ dat de zanger draagt, verraadt het al: een veel snellere ritmesectie, weinig melodie en rauwe zang vormen samen een combi van hardrock met metal. ‘No bullshit rock and roll’ noemen ze het zelf. Ook al is het hard en weinig melodieus, de lange instrumentale stukken laten horen dat deze jongens aardig gitaar kunnen spelen en heel bewust voor deze stijl hebben gekozen. Zo goed als het instrumentaal vaak is, zo beperkt klinkt de stem van de zanger. Dat is voor deze muziekstijl echter geen grote beperking. Dat blijkt ook uit de meegaande reactie van het publiek. Goede performers deze wel heel erg jonge deelnemers, maar of het muzikaal ook goed genoeg is? Dat is aan de jury die vanavond tussen het publiek doorloopt. Press Play Niet drie zoals bij Blackbone, niet vier zoals bij Project D, maar vijf bandleden komen het podium op wanneer Press Play wordt aangekondigd. Het geheel is een erg onschuldige verschijning. Een soort Brady Bunch bestaande uit vier jongens en één meisje; dat is de zangeres. De band heeft vanavond ook al in het voorprogramma van Destine gestaan en is mogelijk daarom als laatst aan de beurt. Press Play klinkt al snel als een echte poprock band. Verreweg het meest mainstream bandje van vanavond. Ze gebruiken een erg veilige, maar wel kloppende formule. ‘Ilse de Lange in een rockbandje’ zou een passende omschrijving kunnen zijn. Later dit jaar wordt de EP gereleased krijgen we te horen. De band heeft duidelijk al een MySpace fanbase, want sommige aanwezigen zingen alle coupletten en refreinen mee. De zangeres kan zelfs rekenen op de juiste reactie van het publiek wanneer de microfoon naar hen wordt gericht. Hoe erg deze ‘status’ ook indruk lijkt te maken, hoe leuk hun versie van ‘Pokerface’ ook is, het blijkt allemaal niet genoeg: Project D wint vanavond de finale van Lightcity Bandbattle, precies zoals de barvrouw vooraf voorspelde. Lightcity Bandbatlle, gezien 19 juni in Dynamo.