Miss Kittin & The Hacker weten echt invulling te geven aan het begrip ‘live’

Eerste gitaar op Extrema gespot!

Tekst: Patric Muris/ Fotografie: Erik Jan Sijbers ,

“Nog een klein half uurtje wachten” krijgt een ieder die informeert naar het uitblijven van Miss Kittin & The Hacker te horen. Te laat komen is de rode draad van deze editie van Extrema, het had zomaar het thema kunnen zijn. Als er dan uiteindelijk wordt begonnen, is ook alles zo weer vergeten.

Eerste gitaar op Extrema gespot!

Len Faki laat een dampende tent achter. De energie van het publiek is omgezet in warmte. Als Patch Park en James Watts gezamenlijk het uur tot aan de komst van Miss Kittin opvullen, lijkt het publiek daar geen bezwaar tegen te hebben. Er wordt volop doorgegaan waar men mee bezig was: een uitstekende tijd hebben. Tijd blijkt dus niet voor iedereen een probleem te zijn.

 

Met een strakke scheiding, initialen op de gesp en een piepklein broekje komt Miss Kittin het podium op. The Hacker heeft zijn plek dan al links in de hoek ingenomen; hij blijft liever letterlijk achter de schermen. Het publiek reageert erg enthousiast. Misschien verveeld door het lange wachten is de tent minder vol dan eerder op de dag, maar dat maakt voor de sfeer niet veel uit. De set wordt geopend; met veel rook en geluiden die aandoen als sirenes. Het voelt aan als een ceremonie voorafgaand aan een heel speciaal moment. Langzaam gaat het geluid over in de klanken van de nieuwste single ‘1000 Dreams’. 

 

Miss Kittin pakt de microfoon voor het eerste couplet en begint het podium op en neer te lopen. Wat zo mooi had moeten zijn gaat helaas helemaal in rook op, want de microfoon werkt niet. “Ik hoor niks” wordt er geroepen. Het duurt even voordat ze het zelf door heeft, maar als een productiemedewerker een handje helpt, pakt ze het nummer opnieuw op bij het eerst volgende couplet.

 

Die microfoon laat ze alleen maar los als ze de effecten wil regelen op enkele mini controllers. De eerste paar nummers zit er enorm veel echo op de microfoon. Bewuste keuze uiteraard, maar minder handig bij het toespreken van het publiek. The Hacker zorgt voor de muziek die bij vlagen een hallucinerende werking heeft. In combinatie met de hypnotiserende stem van Miss Kittin zorgt het geheel ervoor dat mensen hun ogen dicht doen en in een trans terecht lijken te komen. Voor het eerst vandaag wordt er een echte betekenis aan ‘live’ gegeven.

 

Het is echter zonde om de ogen gesloten te houden, want de visuals zijn erg fraai. In veel gevallen sluiten ze naadloos aan bij de muziek. Dat gebeurt voornamelijk bij 'Stock Exchange' waar naast kapitalistische indrukken ook beurskoersen getoond worden. Het mooist zijn de geanimeerde, cartoonachtige karakters van zowel Miss Kittin als The Hacker die regelmatig voorbij komen. Een ander visueel hoogtepunt van het optreden volgt wanneer Miss Kittin daar opeens met een gitaar verschijnt. Als een echte rockbitch slaat ze de akkoorden aan. Het effect is helaas niet zo goed hoorbaar, maar damn wat vormt het een stoer plaatje.