Waarschijnlijk is het de warmte die veel mensen doet besluiten wat later te komen, want bij opwarmact – net of dat nodig isin deze hitte - Stream of Passion is er vooraan bij het podium voldoende ruimte om te staan. Plek zat, om het maar eens plat uit te drukken. De band speelt een korte set vol met bedankjes en natuurlijk de stralende glimlach van zangeres Marcela Bovia. Waar My Dying Bride toch wel treurig en koud is, klinkt Stream of Passion als een tegenhanger vol vuur en plezier. Opvallend in de speellijst van Stream of Passion is de bijzondere, maar zeker geslaagde cover van Radiohead’s “Street Spirit”. Deze is ook terug te vinden op het laatste album “The Flame Within”. Even later, na het optreden, staan de bandleden zelf hun merchandise te verkopen. Dat is nou werken voor je succes!
Dan is het weer even genieten van een drankje. De bar zal goed draaien vanavond, want koel is het zeker niet binnen. My Dying Bride is toch meer een herfstband zou je zeggen, wanneer depressies en wanhoop toch net iets sterker zijn. Het ijzige gevoel van My Dying Bride staat bijna recht tegenover het vuur van Stream of Passion. Dat zijn toch hevige temperatuurwisselingen
Plots begint de intro van het optreden terwijl de lampen nog aan zijn. Verward kijkt iedereen op naar het podium want het is tijd voor de zware goth/doom van My Dying Bride. De zware, melancholische klanken dompelen het publiek onder in de donkere poel waar deze band zijn inspiratie haalt. Zanger Aaron Stainthorpe ziet eruit als een gekwelde ziel die zijn wanhoop in klaaglijke teksten uit drukt. De manier waarop hij zich vast lijkt te houden aan de microfoon laat de indruk achter dat hij elk moment in elkaar kan storten. Het is geen grote stap om de muziek en teksten te vergelijken met de romantische dichters van twee eeuwen terug. De viool benadrukt dat gevoel nog sterker, wanneer er weer een passage volgt die door merg en been gaat. Al met al maakt My Dying Bride geen muziek die je snel loslaat.
Veel interactie is er eigenlijk niet met het publiek. Een “thank you, cheers, appreciate it” valt nog los te krijgen, maar dat is het dan ook. Wel vermeldt Stainthorpe nog even dat zijn band “niet zo’n band is die terugkijkt naar het verleden en zich ervoor schaamt”. Dit kan uiteraard rekenen op luid aplaus uit de fanbasis, waarna de band meteen “The thrash of naked limbs” inzet. Ook passeren er nieuwe nummers de revue, die ook evengoed gewaardeerd worden. Even later, wellicht geïnspireerd door de positieve respons, grapt Stainthorper “I’m looking down at this piece of paper... looks like turn loose the swans?” Elk nummer dat de band inzet kan rekenen op gejuich. Juweeltjes zijn toch wel het weergaloze “Catherine Blake” en het majesteuze “Santuario di Sangue” van de nieuwe plaat “For Lies I Sire”.
Na een indrukwekkende toegift met “My Body, A funeral” van de nieuwe plaat, is het toch ook wel genoeg geweest en is het tijd om weer te vertrekken. Terug de warme buitenlucht in, maar niet zonder dat donkere, beklemmende gevoel dat My Dying Bride ongetwijfeld bij je achter heeft gelaten. De wereld is toch een stukje kouder geworden.
Gezien: My Dying Bride, Stream of Passion in: Effenaar op 4 juli 2009.