21 Gun Salute mag de avond openen. Deze band uit regio Amsterdam speelt voornamelijk uptempo hardcore. De noten razen achter elkaar door. Het is dan nog akelig leeg in de zaal en mensen lijken liever even de kat uit de boom te kijken (of een sigaretje te roken buiten). Wat jammer is, is dat zanger Jelle zich soms wat moet overschreeuwen, het geluid staat dan ook wel erg hard. Hoewel de jongens zelf lekker los gaan op het podium, lijkt het erop dat ze met deze muziek niet het niveau van ieder ander lokaal hardcorebandje overstijgen. Het is dan wel lekker rechttoe-rechtaan, maar helaas niet overtuigend genoeg. Desalniettemin is de nieuwe drummer een lust voor het oog achter zijn kit; dit is Animal in menselijke vermomming.
Dan is het tijd voor lokale helden Payback! Deze Old School Hardcoreband bestaat inmiddels alweer bijna tien jaar en komt voort uit andere bands met roots in de Hardcore (zoals Violation Of Trust). Payback heeft zich snel ontwikkeld tot een van Nederland’s grootste hardcorebands. Hoewel de band nogal eens in de schaduw lijkt te staan van andere Eindhovense bands (zoals PPSR), hebben de heren hier een zeer solide product neergezet en genieten ze veel erkenning binnen de internationale hardcorescene. Eind 2008 heeft de band hun tweede full length ‘Ultraviolent’ uitgebracht.
Zanger Marco heeft er in ieder geval zin in vandaag en gelukkig begint de zaal vol te lopen. Als Payback begint te spelen lijkt de sfeer er eindelijk wat in te komen. De band weet het adrenalinelevel van menig luisteraar wat omhoog te krikken. Marco is prima bij stem en brult alsof het vandaag helemaal geen 30 graden is geweest. Bij deze show geen hardcore‘poser’ geleuter…Payback is boerse nuchterheid die zeker in Dynamo zeer goed aanslaat. Bij het laatste nummer ‘Alcohol’ is het dan ook helemaal hoken geblazen. De bierlucht die van de vloer afdampt is redelijk penetrant, maar dat weerhoudt menigeen er niet van om er flink op te gaan staan dansen. Ook de tekst van dit nummer wordt uiteraard het hardst meegezongen. En dat is representatief voor deze band; hoken en beuken.
Born From Pain betreedt niet lang daarna het podium. Het lijkt erop dat het overgrote deel van de bezoekers toch naar Dynamo is afgedropen om deze en de volgende band te zien, want plots staat de hele zaal vol. Deze metalcore band uit de Oostelijke Mijnstreek (Limburg) bestaat al sinds 1997 en is al snel uitgegroeid tot een wereldwijde grootheid binnen hun genre. Born From pain heeft door de jaren heen een boel wisselingen in de bezetting gehad. De verschijning van de band vandaag ligt in dezelfde lijn; er staat geen enkel origineel bandlid op het podium. Sterker nog, er is welgeteld maar een Limburger present; Roy Moonen, die de drums voor zijn rekening genomen heeft. Zanger Che Snelting heeft een poosje geleden afscheid genomen na tien jaar. Een kritiek moment, want de brute stem van Snelting was toch wel essentieel element binnen de muziek. Toch vond de band –na een aantal tijdelijke vervangers- een vaste vervanger in hun eigen bassist Rob Franssen. Helaas krijgt het publiek deze vandaag niet te zien vanwege een forse ontsteking aan zijn oog. Daarom neemt Down To Nothing zanger en Terror-bassist David Wood de vocalen voor zijn rekening. Dat zijn stem de lading van de muziek niet dekt, kan het publiek niks schelen. Er is niets te merken van enige scepsis tegenover alle wisselingen in de bezetting en het feit dat de band een ander gezicht heeft gekregen. Bij noot één explodeert de boel, armen en benen vliegen door de lucht en alle klassiekers (zoals ‘The New Hate’) worden meegezongen. Toch wel indrukwekkend dat deze band dit nog steeds weet te flikken.
Het hangt de hele avond al in de lucht; mensen sparen vanavond energie op om deze te kunnen ontladen bij hardcore monster Terror. Deze band uit los Angeles speelt snelle, agressieve hardcore. Rechttoe-rechtaan, simpel, maar erg pakkend. De zaal staat bomvol als Terror begint te spelen en de vloer verandert dan ook meteen in een slagveld; Terror doet zijn naam eer aan. Zanger Scott moedigt altijd iedereen aan om helemaal los te gaan, zo ook nu. Dat resulteert erin dat er aan de lopende band wordt gestagedived. Helaas voor de duikers, is het op de vloer zo’n chaos dat een zachte landing er vandaag niet inzit. Maar de adrenaline lijkt dat te verdoven, want er is geen houden meer aan. Al helemaal niet bij hits als ‘Spit my Rage’, Last of the Die Hards’ en ‘Better Off’. Het is misschien ook wel een beetje het charisma van Scott Vogel die het hem doet; deze man ademt hardcore en representeert graag de ‘Underdog’. Dat lijkt de verbondenheid tussen publiek en band te bevorderen. De microfoon wordt dan ook altijd dankbaar afgestaan aan iedereen die ook maar een noot wil meeblèren. Gelukkig maar, want Scott lijkt vanavond een klein beetje hees. Na ‘Keep Your Mouth Shut’ kan iedereen met een bevredigd gevoel, suizende oren, blauwe plekken, spierpijn en bierschoenen naar huis. En dat in zo’n zacht temperatuurtje.
Terror, Born From Pain, Payback en 21 Gun Salute, gezien 3 juli in Dynamo.