Zodra Josh Wink voor het eerst laat zien dat hij er is, doet de zon voor het eerst sinds lange tijd hetzelfde. Iedere keer als de zon achter een wolk vandaan kruipt, reageert het publiek en iedere keer opnieuw denkt 2000 And One dat het gejoel voor hem is. Ach, het thema van deze Extrema editie is: ‘Give’. So let’s give him that.
Josh zijn geluid is onmiskenbaar. De minimalistische house met een funky twist klinkt als een heel nieuw begin. Piepjes en bliepjes denderen over de uitgestrekte vlakte voor hem. Het wordt steeds warmer en de eerste shirtjes gaan al over het hoofd. Leuk om te zien dat er verschillende nationaliteiten zijn. Een groep Belgen vraagt zich af hardop af wie er op het podium staat. Niet veel later klinkt ‘Don’t Laugh’ luid uit de speakers. Je mag verwachten dat daar nu geen misverstand meer over bestaat.
Zoals een gitarist flink wat distortion op zijn gitaar kan zetten, zo kan Josh flink uithalen door alle knoppen in te drukken en tegelijkertijd alle schuiven open te zetten. Dat gebeurt meestal na een treiterend lange opbouw met totale overgave als slotakkoord. Daarna is het weer opnieuw beginnen met een schone lei en een nieuw pallet aan ‘versterkende middelen’. Dat die ook door het publiek gebruikt worden blijkt niet alleen uit het aantal kleine doorzichtige zakjes op de grond, maar ook uit het openlijke gebruik ervan. Hoe ze het binnen hebben gekregen is bijna een mysterie te noemen, want het fouilleren bij de ingang gebeurde meer dan grondig. Zelfs Luikse Wafels werden zonder pardon ingenomen.
Buiten de lach van die o zo bekende single, zijn er weinig vocalen te horen. Meestal blijft het beperkt tot een vervormde stem die een paar woorden meerdere malen herhaalt. Vandaag is de langste zin ‘Work This Pussy’. De sfeer is erg goed bij de mainstage. Het publiek danst of zit lekker op een kleedje op de grond. Er wordt gelachen en veel gepraat. De epische opbouw van de meeste nummers tijdens de set van Josh Wink maakt sommigen ongeduldig wat blijkt uit het vertrek ervan. Het hoort wellicht ook niet bij een feest als Extrema, maar er is duidelijk niet altijd aandacht voor de muziek. Alsof Josh dat soms zelfs ook beu lijkt te zijn, gooit hij zo nu en dan alle poorten wide open met een enorm collectief aan chaos als gevolg. Iedereen is weer bij de les. Zo doet een echte meester dat.