Eerste ronde: Werd door mij gemist. De aanvangtijden stonden erg verwarrend op de website van StuKaFest, of misschien keek ik wel verkeerd op mijn kaartje.
Tweede ronde: de Mystery room In deze mystery room aan de Leenderweg stond de band BEU. Dit drietal maakt theatrale muziek die wordt aangevuld met geluid van een schuurapparaat, een bijl/hakinstallatie, een koffiemok kleppermachine en andere originele muziekinstrumenten zoals de fietspomp tuba. Het was een intiem optreden; de slagwerkapparaten pasten zelfs niet meer in de woonkamer waar de rest van de band samen met het publiek stond. Op momenten leek het daarom alsof in de keuken verwoede pogingen werden gedaan om het huis te laten instorten, terwijl zanger Job van Gorkum in de woonkamer op een gedragen manier poëtische teksten ten gehore bracht. Een betoverend optreden. Deze intieme setting past goed bij deze band.
Derde ronde: Cool Genius Tussen de optredens door heb je een half uur om te fietsen van de ene naar de andere locatie: op naar het Hemelrijken dus. Hier trad Cool Genius op; wederom een drietal dat wel wist hoe ze een feest van dit optreden moesten maken. Met een muzikale verscheidenheid die ging van rockabilly tot funk tot pop ,hing er een goede sfeer. De zanger heeft een mooie stem, de band is strak en eigenlijk is het enige wat een landelijke doorbraak nog in de weg staat het ontbreken van een echte hit, hoewel er al een aantal nummers dicht bij in de buurt komen.
Eindfeest: Op het eindfeest speelden twee acts, Freakatronic en the Melomanics. Freakatronic speelde als eerste en was behoorlijk slecht. Nou ja, maak er maar enorm slecht van. Deze Duitse, en dus ook Duitstalige, Electro Pop was niet meer dan een slechte gimmick: Twee als robot verklede dj’s/ zangers, een danseres die niet wist wat ze deed en een als skelet verklede body-popper. Nee, het was niet heel veel soeps. Ook de muziek klonk generiek; boem boem boem, clap clap clap. Gelukkig dat zo’n slechte act de sfeer niet deed verpesten omdat het namelijk wel gezellig druk was en bleef, maar ook de alcohol vloeide rijkelijk zoals je bij een studentenfeest zou verwachten.
Gelukkig werd Freakatronic na een klein uurtje vervangen door the Melomanics. Deze Amsterdamse electro punkrock band werd op een spetterende manier gebracht en meteen werd er meer gedanst. The Melomanics bestaan uit drie personen: een drummer, gitarist en een sampler/toetsenist die samen een geluid voortbrengen dat in de verte wel iets wegheeft van Daft Punk als band. Het grootste gedeelte van hun muziek wordt dus live ingespeeld, de gedrevenheid is merkbaar en het dak ging er even af toen het publiek het podium werd opgeroepen.
Het StuKaFest in Eindhoven was dus weer een succes. Zo leerden studenten dingen kennen waar ze misschien nog nooit van hadden gehoord en konden bands nieuwe dingen proberen in de intieme setting van een huiskamer. Het eindfeest was ook nog eens geslaagd. De kleine zaal van de Effenaar is hier veel geschikter voor dan de Rembrandt waar in 2008 het eindfeest werd gehouden.
StuKaFest, gezien 12 februari in heel Eindhoven.