Het is nog geeneens zo lang geleden dat Soulfly in ons landje was. Afgelopen augustus gaf de band nog een vonkend optreden op het Loud From The South festival. Naar het schijnt dan, want uw reporter was daar niet bij. De laatste CD 'Conquer' was al uit vóór Loud From The South, dus vanavond komt Soulfly waarschijnlijk gewoon voor de gezelligheid. Zijn ze er weer eens uit.
Het uitje blijkt een familie aangelegenheid. Nee nee, het is niet broertje Igor die van de partij is, al word daar vooraf wel over gespeculeerd. Nee, het is stiefzoon Richie, die de avond mag aftrappen met zijn band Incite. En verdorie, wat doet hij dat goed! De uptempo thrash metal met een hoog kill-fuck-destroy gehalte komt goed aan. Zo goed dat er al rap een ferme circle pit ontstaat. Het viertal wordt een beetje geplaagd door kleine probleempjes en drummer Zak Sofaly is zo dolenthousiast dat hij het vel van zijn snare af ragt. De band laat zich door niets afleiden en gaat gewoon door met waar ze voor hier zijn: Het zaakie aan de gang helpen.Na de podium ombouw komt Soulfly erin met het eerste nummer van de laatste CD, waardoor het publiek al meteen aan de bak kan. "Blood! Fire! War! Hate!" De band laat zien dat ze op oorlogspad zijn en dat ze daarbij niets en niemand gaan ontzien. Ze gunnen zichzelf dan ook geen moment rust. Aan één stuk door worden demonen als 'Paranoia', 'Seek 'n Strike', 'L.O.T.M.' en 'Unleash' ritueel uitgedreven.
Soulfly raast en tiert over het publiek heen dat veelvuldig wordt verzocht mee te doen in de vorm van een wall of death, een circle pit, of gewoon door op en neer te springen. Hoewel dit pas de derde show op rij is, speelt het kwartet zo strak als Barbie en Ken. Toch is er een gemis. Het lompe, logge om zich heen beuken, zoals dat op de plaat nogal eens gebeurt, is er vanavond niet. Vooral als Max zijn gitaar niet om heeft en gitarist Marc Rizzo het in zijn eentje moet zien te redden klinkt het een beetje kalig. Over Rizzo gesproken: Die man lijkt in een identiteitscrisis te zitten. Zijn striemende gitaargeluid en tremelo werk lijkt soms wel erg op dat van Tom Morello.
Zo ongeveer halverwege de show is het dan alweer tijd voor de trommel vijf minuten. Deze keer wordt de jongste Soulfly fan het podium opgetrokken om mee te doen en het menneke geniet er zichtbaar van. Een verrassing voor de rest van de aanwezigen is misschien de uitvoering van "Red War", dat Cavalera ooit eens opnam met Dave Grohl voor diens 'Probot' project. Minder verrassend, maar zeker niet minder lekker, zijn de traditionele Sepultara krakers zoals 'Refuse/resist' en 'Roots, bloody roots' die nog voorbij komen, net als de bewezen Soulfly knaller 'Jumpdafuckup'. Als na 'Eye for an eye' dan de grote lichten aangaan, lopen rode en zwetende koppies naar de uitgang. Goed bezig, die mannen van Soulfly. Maar een extra gitarist zou geen overbodige luxe zijn.