Donderdag begon STRP officieel maar voor het grote publiek telde alleen de vrijdag 3 en zaterdag 4 april. Vanuit mijn woning kan ik het Klokgebouw zien liggen en in een naburig gelegen park sliepen zelfs een aantal verdwaasde festivalbezoekers hun roes uit. In dit eerste deel een kort overzicht van de muzikale hoogtepunten van de vrijdag.

Op de speciale festivalsite kan je natuurlijk alles nog eens nalezen: alle acts staan hier uitgebreid beschreven. Toch wil ik nog een aantal artiesten de revue laten passeren. Waar in diverse andere media de vrijdag als tamelijk slap wordt omschreven, denk ik dat een kleine nuancering hier op zijn plaats is. Oké, de bezoekersaantallen vielen wat tegen. Dit resulteerde echter in korte rijen voor de toiletten en geen wachttijden aan de bar. Muzikaal gezien was het veelal ook dik in orde.

Neem nu het optreden van Laurent Garnier: op subtiele wijze combineerde de Fransman analoge instrumenten met elektronica. Veel publiek verwacht echter bij de naam Garnier techno; het is dus even aanpassen en geduld hebben. Het duurt namelijk nogal lang voordat men de gebruikelijke vierkwartsmaat hoort. Hierover wordt nogal wat afgemopperd, wat niet terecht is. De man brengt een schitterend miniconcert en heef in ieder geval geen choquerende smerige beelden nodig - zie verslag zaterdag - om de aandacht erbij te houden.

Wie kwam om te dansen werd later op de avond nog ruimschoots op zijn wenken bediend door Birdy Nam Nam en Speedy J. Het publiek reageerde op beide acts zeer enthousiast. Ook de naam Morgen Geist wordt veelal genoemd als één van de hoogtepunten van de festivalvrijdag. Slechts Yuksek viel met een arrogant optreden redelijk door de mand. Zijn set stond als een huis en klonk gelikt.  Als de beleving echter ontbreekt en het contact met het publiek niet wordt gemaakt of zelfs genegeerd wordt, moet je niet raar staan te kijken dat de zaal leegloopt.