De organisatie van de ALRT. dansavonden in de Effenaar heeft een goede neus voor lokaal talent. Waar op eerdere edities al enkele onbekende maar lokale dj’s het housebal mochten openen stond ook dit keer een Eindhovenaar op het overvolle affiche. Zijn naam was Tommie Frencken en hij liet een solide indruk achter. Openen is moeilijk en openen terwijl er nog 3 andere acts op het programma staan is zo mogelijk nog moeilijker, je tijd is beperkt, en je kan niet direct knallen maar aan de andere kant wil je wel graag een visite kaartje af geven. Frencken hield zich in ieder geval niet in en liet duidelijk naar voren komen waarom hij daar hoort te staan en niemand anders. Hij deed het goed zeker als je bedenkt dat hij moest draaien op een voor hem tot dan toe totaal onbekend mengpaneel, aangevraagd door dj nummer twee van de avond Matthias Tanzmann. De Duitser kreeg afgelopen zaterdag tijdens zijn mini set in de Effenaar slechts 1x de handen in de lucht en nog wel met een plaat die ook door zijn voorganger al was gedraaid. Zijn monotone maar behoorlijk snelle set kreeg het in redelijke getale aanwezige publiek voorzichtig aan het dansen. Dit lag naar mijn mening niet geheel aan hemzelf. Sinds het rookverbod is het erg moeilijk om een dansavond op gang te brengen, mensen lopen heen en weer en als de sfeer er eindelijk een beetje in zit is de avond al weer voorbij. De avond begon voor Samim iets vroeger dan stond aangegeven op het affiche. De Nederlandse live act Polder had autopech en liet dus nog even op zich wachten. Het geluid was direct anders, een rauwe track met samples van de Sex pistols zorgde voor meer beweging. Na deze fijne opener schakelde hij echter over op kale naar clubhouse neigende muziek die niet iedereen kon waarderen. Toen hij tijdens de set begon te merken dat zijn muziek alleen niet genoeg was toverde hij uit zijn laptop / double touchscreen high-tech apparaat enkele effecten waar hij finaal de mist mee inging. Met de mega hit Heater, gebracht als remix met een ontzettend foute rap tekst eroverheen, sloot hij af. Het had ook geen minuut langer hoeven duren. Polder sloot de avond af met een live set van krap een uur. In het genre waar deze Nederlandse minimal / techno topact zich in beweegt is een uur veel te kort. De muziek komt vaak langdradig over maar hier schuilt ook direct de kracht in. Door meeslepende bassen die denderen in een ritme wat ogenschijnlijk niet verandert kan er een haast psychedelische sfeer ontstaan waarin je als publiek al dansend in mee gezogen wordt. De artiest weet vaak met een combinatie van platen naar een hoogtepunt toe te werken, een groot verschil met andere house genres waar los staande tracks binnen een set voor een hoogtepunt kunnen zorgen. Polder had daar helaas geen tijd voor, de eerste mensen verlieten de grote zaal al en het geheel oogde een beetje triest. Echter diegene die overbleven waren duidelijk liefhebbers, voor het eerst op de avond klonk het geluid ook fijn in de oren, gingen de handen in de lucht en klopte de overgangen fijn en was de sfeer top. Jammer dat dit slechts een half uur voor het einde van de avond was.