Met de kaartjes in mijn hand, zie ik bij de ingang dat Arid in de Grote Zaal speelt. Dat verbaast me enorm. Eenmaal aangekomen in de zaal, blijkt de verbazing slechts gedeeltelijk terecht. Het achterste gedeelte is afgesloten en het is nog steeds bij lange na niet vol. Toch was het te vol geweest voor de Kleine Zaal. Gelukkig hebben de bezoekers zich redelijk dicht bij het podium vergaard, en staan de mensen niet achterin wat af te wachten. Voorin de zaal voel ik de prettige sfeer van het publiek dat met gespannen gezichtjes vol hoge verwachtingen naar het podium staart. Wanneer de band opkomt, klinkt er een redelijk applaus. Het publiek komt pas echt los als Jasper Steverlinck verschijnt. De zanger grijpt naar de microfoon en dan snap je pas echt waarom iedereen zo enthousiast is: want, mijn hemel, wat heeft die man een stem. Als doorgewinterde Jeff Buckley fan, baal ik nog altijd dat die legende nooit oud genoeg heeft kunnen worden zodat ik hem nog live kon aanschouwen. Op zo’n momenten ben ik blij dat er nog zangers zijn als Steverlinck die diezelfde gevoelige noten en stemming los kunnen maken. De band begint met een nieuw nummer “When it’s over, it’s over” en die knalt er meteen lekker in. De drummer en toetsenist nemen de hoofdrol en dat voelt verfrissend bij een band als Arid. Voorheen had Arid namelijk geen toetsenist en was alles wat meer gefocust op “de stem” van de zanger. Omdat ik persoonlijk de mannen al meerdere malen live gezien heb, voelt dit als een duidelijk groeiproces. Ook Steverlinck is gegroeid in zijn rol als frontman. Misschien heeft de solotoer hem wel goed gedaan. Wanneer hij klapt, klapt het publiek met hem mee. Hij raakt zelfs zo enthousiast dat hij van het podium afspringt om ons van dichtbij te kunnen bezingen. Dat enthousiasme is aanstekelijk: naarmate de set vordert, groeit Jasper in zijn rol. Toch verbloemen deze positieve punten het grotere succes van de oudere nummers niet. Wanneer “Too Late Tonight” wordt ingezet, reageert het publiek enthousiaster dan daarvoor. Beide afsluiters (voor en na de toegift) zijn nummers van het eerste album en worden luidkeels meegezongen. Het voelt allemaal net wat spannender aan. De nieuwe nummers klinken goed als geheel, maar overtuigen live minder door de brave opbouw zonder enige verrassingen. Al met al is er niet veel op het concert aan te merken. Het geluid is goed, de stem van Steverlinck is uitmuntend, de band speelt solide, de set is goed gebalanceerd (oud, nieuw, rustig, steviger worden goed afgewisseld) en het publiek werkt mee. En toch bekruipt me het gevoel dat er wat meer had ingezeten. Met twee gitaristen en een toetsenist zouden vele nummers toch een stuk spannender kunnen klinken. De band is live zeker gegroeid, de nieuwe liedjes echter niet. Dit zorgt ervoor dat de band na afloop enigszins als vergane glorie aanvoelt.