Zo eens in de zoveel tijd duikt er uit het niets een organisatie op die een feest op poten probeert te zetten. Meestal is het na één keer gedaan, de line-up bestaat uit de organisatie zelf en zegt niemand iets, de locatie spreekt niet aan of de promotie is vanwege geldgebrek achterwege gelaten. In de Rembrandt was het afgelopen vrijdag de beurt aan Technologic; een nieuw techno concept verdeelt over 2 zalen en de foyer. Wat opviel was dat de namen die op het affiche prijkte behoorlijk waren. Warren Fellow, Michel de Hey, Secret Cinema, Steve Rachmad; allen geen kleine jongens. De flyer was saai en doorsnee maar de line-up stond er duidelijk op. Over de aankleding kunnen we kort zijn; matige visuals en verder niets. Over de muziek valt wel nog het een en ander te vertellen. Bij binnenkomst in de foyer wordt de minimal toon direct gezet. De Rode zaal is open en dus gaan we daar maar eens kijken. Bij een gebrek aan bezoekers ruik je het tapijt voortaan en dat ruikt niet best. Maar goed, de muziek. Na wat lieve tonen neemt Michel de Hey het over en schakelt direct een tandje hoger, de overgangen lopen vlekkeloos, maar hier en daar wat van de hak op de tak. Een standaard set, platen opleggen, spelen en direct weer inpakken om naar huis te crossen. Niemand neemt het de Rotterdammer kwalijk; er staat immers een handje vol mensen. Om klokslag 00:00 gaat de andere (groene) zaal open. Deze wordt gehost door het Eindhovense Mproductions. Alan C staat hier als eerste achter de decks maar weet het publiek niet te boeien. Zijn muzikale voorkeur is ijzersterk maar erg diep voor dit tijdstip, met als resultaat dat de zaal alweer vrij snel leeg loopt. Dit is positief voor de Rode zaal, want hier begint het zo tegen het einde van de de Hey’s set gezellig druk te worden. Echter één blik in de foyer en richting de deur, vertelt dat er ook niet veel meer bijkomt. Een reden voor deze lage opkomst zou Roger Sanchez kunnen zijn in het Beursgebouw. Deze veteraan draait zes uur lang solo en heeft naar verluid 5000 kaarten weggegeven om de tent vol te krijgen. De hoge toegangsprijs kan ook debet zijn aan deze opkomst. In de groene zaal neemt Jaillen het over en tot verbazing van iedereen, klinken er al vrij snel in zijn set Caribische geluiden door de zaal. Op z’n zachts gezegd opmerkelijk op een technofeest. Dan toch maar weer terug naar de Rode zaal, en zo banjer ik wat heen en weer op deze eerste editie van Technologic. Voor ik besluit dat het genoeg is geweest, werp ik nog één blik in de Groene zaal. Hier is ondertussen Mesquitas achter de decks gaan staan en hij is een verademing op deze avond. Duidelijk zichtbaar in zijn element, geeft hij een fijne set weg. Hij voelt eigenlijk als eerste van de hele avond goed aan wat de mensen willen horen en weet zijn platen goed te ‘verkopen’ door zelf energiek mee te gaan op de beats. Zijn platenkeuze was niet te moeilijk maar zeker wel doeltreffend; een dj om in de gaten te houden. Op mijn terugweg kijk ik nog even verbaasd rond in de foyer waar zowaar een groepje enthousiaste bezoekers staat mee te swingen op Fatboy Slim’s “Fucking in Heaven”. Technologic kwam door verschillende omstandigheden nog niet helemaal uit de verf maar verdient wel een tweede kans. Al zal het zwaar zijn voor deze organisatie om tussen alle gevestigde techno organisaties in Eindhoven een plekje te veroveren.