Een band die al een tientallen hits op hun naam heeft staan, kan op een avondje optreden natuurlijk makkelijk scoren door plichtsgetrouw deze hits te spelen. Het publiek begint na het horen van de eerste noten van een hit toch mee te zingen, zodat je als zanger vaak een rustige avond in kan lassen. Gelukkig is dat deze avond niet het geval. Het schijnt dat dit trouwens bij deze Nederlandse band, in die bijna 30 jaar dat ze bestaan, nog nooit is gebeurd. De Dijk staat erom bekend dat ze ieder optreden alles geven en het publiek nooit teleurgesteld achterlaten. Deze avond staat voor de Dijk vooral in het teken van het testen van nummers van de nieuwe cd die waarschijnlijk in augustus zal verschijnen. Dit is wat onze, altijd ietwat schorre, zanger met de overduidelijke mimiek na een grandioze opening meedeelt. Hij lijkt zich zelfs bijna te verontschuldigen dat er vanavond voornamelijk nieuwe, onbekende nummers gespeeld zullen worden in plaats van de oude herkenbare nummers. En misschien wordt ons wel een primeur meegedeeld. Op de nieuwe cd staat een nummer dat samen is geschreven met niemand minder dan de “king of rock ’n soul” Solomon Burke. Dit nummer wordt natuurlijk ook gespeeld en “als alles goed gaat, en waarom zou dat niet” aldus Henk’s letterlijke woorden, dan wordt dit de nieuwe plaat waarop deze grootheid ook te horen zal zijn. Het nummer is getiteld “enough is enough”. In het Nederlands hebben ze dit omgebogen naar “het moet en het zal”. De mededeling dat er nieuwe nummers gespeeld zullen worden, wordt pas na de opening gemaakt. De avond begint namelijk met enkele hits en de handjes gaan meteen de lucht in. Ook de keeltjes worden meteen opengezet door het publiek. Het eerste nummer “alles komt ’n eind” wordt afgesloten met een goede trompetsolo en direct, zonder een adempauze in te lassen, gevolgd door “ik kan het niet alleen”. En vooral dit laatste nummer is zo’n nummer waarbij het makkelijk scoren is bij het publiek. Hier maakt de band dan ook goed gebruik van, want hierna staat het wel meteen 5 – 0. De nieuwe nummers die gespeeld worden, hebben de nadruk voornamelijk liggen op de bluesrock en in sommige nummers komt de jazz en funk wat sterker naar voren. Maar net als alle oude nummers is ook dit nieuwe materiaal zeer herkenbaar door het hoge meezinggehalte. Ook staat de band met een volledige bezetting op het podium: een zanger, drums, toetsen, twee gitaristen, basgitarist en twee blazers. De blazers bestaan uit een trompet en een saxofoon. Menig nummer wordt door hun naar een hoogtepunt getild. Vooral in het nieuwe nummer dat denk ik getiteld is “onderuit”, trekt de sax op het einde alle registers open en geeft een solo weg waardoor de kippenvel over mijn rug komt gekropen. Ook wordt er een uitstapje naar een ander continent gemaakt. Iets waar deze band zich normaal afzijdig van houdt. Maar er wordt zowaar een leuk stukje Zuid-Amerikaanse jazz gespeeld. De voetjes moeten van de vloer en een zomers sfeertje wordt meteen neergezet. Heel onverwachts, maar des te leuker als het gebeurt. Het is overigens niet zo dat er na de opening alleen maar nieuwe nummers gespeeld worden. Tussendoor worden nog gewoon enkele hits gespeeld die het publiek gretig gebruikt om toch enigszins hees te worden. Het einde van het optreden bestaat tevens uit enkele hits. Bij de hit “als het golft” wordt afscheid genomen van het publiek. Mensen die wat vaker naar optredens gaan, weten dat dit nummer het vuur mist om een waardige afsluiter te zijn. Na een paar minuten gejoel, applaus, gestamp en geklap komen de mannen natuurlijk nog terug voor een toegift. De misschien wel grootste hit “als ze er niet is” wordt nog gebracht en de echte afsluiter komt in de vorm van het absolute feestnummer “dansen op de vulkaan”. En deze afsluiter is tenminste een waardige afsluiter. Normaal film ik nooit met mijn telefoon bij een optreden, maar het einde van dit concert heb ik echt even moeten filmen. Zelden heb ik meegemaakt dat het publiek zo uit hun dak gaat in de Effenaar. Het was in de stijl van een goede act in de Pyramid tent van Rock Werchter. Degenen die dit kennen weten wat ik bedoel.