Op de zondagavond, brak van het weekend, riekend naar knoflooksaus en kebab, kom ik tot grote ergernis van mijn band (denk ik) standaard een half uur te laat binnenwandelen op de repetitie. We spelen de set een keer door, pielen wat aan nieuwe nummers, en ademen de karakteristieke lucht van het pand aan de Zoustraat in. Met zes rokers onder de zeven bandleden op een te klein aantal vierkante meters mag iedere band die niet na ons in deze ruimte hoeft te repeteren zichzelf gelukkig prijzen. Van bandleden die elkaar niet kunnen luchten hebben we geen last, integendeel, we zijn een erg gemoedelijke sekte, maar de ruimte kunnen we niet luchten, en dat is eigenlijk de voornaamste reden waarom ik de nieuwe PopEi huisvesting in het klokgebouw alleen maar kan toejuichen. Zoutstraat 2. Een pand waar in de doordringende geur van muzikantenzweet het zuurstofgehalte in de lucht vele malen kleiner is dan de omzet van de sigarettenautomaat. Een pand waar oude rotten jonge honden hebben mogen aanschouwen, en vice versa toen de oude rotten nog jonge honden waren. Een pand wat een historie kent die verder terug gaat dan mijn geboorte. Een pand dat een broedplaats is geweest voor enkele vooraanstaanden in hun genre. Een pand wat heeft bijgedragen aan de muzikale ontwikkeling van Eindhoven Rockcity. Een PopEi. Uiteindelijk is het maar een pand, en vallen de bovengenoemde zaken onder de verantwoordelijkheid van de organisatie actief in dit pand. Tal van vrijwilligers en een handjevol fulltimers. Met een inzet waar je U tegen zegt. Inzet die perspectieven biedt in de nieuwe ruimte. Voordat mijn kansen op het afronden van een studie verkeken waren zocht ik een stageplek. Ik wilde bij PopEi wat hiphopavonden gaan organiseren, want die hadden ze nog niet. Ik kende PopEi van een paar keren dat ik me had ingeschreven voor de jaarlijkse bandmarathon. Van het een kwam het ander, en ook nadat ik mijn opleiding heb gelaten voor wat het was ben ik bij PopEi blijven plakken om eens in de zoveel tijd op een avond te laten zien wat er leeft op hiphopgebied in Eindhoven. Platform, de naam die zowel deze avonden als mijn eigen eenmanszaak omvat biedt jonge honden de kans om een stapje te zetten in de richting van de ouwe rotten. Een vaste groep hiphopliefhebbers weet PopEi inmiddels te vinden en in die zin is er sprake van succes. Er is vraag naar, en ik ben blij dat ik PopEi kan helpen om hieraan te voldoen. En deze voldoening, in combinatie met de sfeer die PopEi uitademt, weegt op tegen het tekort aan frisse lucht wat men inademt. Niet alleen liedjes zijn hier geschreven, ook geschiedenis. De toekomst laat zich nog niet schrijven, de toekomst laat zich beleven. Ik kijk uit naar datgene wat over een x aantal jaren wordt gezien als geschiedenis in het Klokgebouw. Het PopEi zal in elk geval een fase verder zijn in het broedproces, en in die warmte blijf ik graag nog even rondscharrelen.