De band die de spits mocht afbijten was The Deaf uit Den Haag. Vooral bekend als de band van Spike van Di-rect. Lijkt bij Di-rect de podiumpresentatie van Spike soms wat te overdreven wild voor de rest van de band, bij The Deaf valt het ongecontroleerde van Spike daarentegen goed op zijn plek. Hij wordt daarbij ondersteund door een goede drummer, Kit, én een charmante bassiste, Janneke. Ook al is Janneke wat beheerster, ze is een goede tegenpool voor de wilde Spike. Dit valt vooral op de bij de zangpartijen, waar haar liefelijke stem goed past bij het ruige stemgeluid van Spike. De muziek die ze maken klinkt als garage rock met met sixties invloeden; The Hives maar dan als trio. Een goede opener en dat voor hun vierde optreden. In de foyer stonden vanavond ook twee acts gepland die speelden tussen de optredens van de kleine zaal door. Zo was er het Eindhovense Devilock dat vol overgave de nummers van de legendarische horror punk band the Misfits speelden. In de hoek van de foyer was een klein podium waarop de muzikanten stonden die vol vuur op hun instrumenten stonden te raggen. Niet op het podium, maar gewoon in de foyer was het de zanger die opviel doordat hij zich veelvuldig wild een weg door het publiek baande. Kiki, van Malle Pietje en de Bimbos, had daarvoor al een solo optreden gegeven. Gewapend met een akoestische gitaar zong ze over etenswaren, lieve huisdieren en macho’s. Het optreden was niet écht serieus te nemen, maar was wel zeer vermakelijk. Ook omdat Kiki een paar kekke danspasjes had ingestudeerd. Nadat The Deaf het publiek in de kleine zaal alvast wat hadden opgewarmd was het daarna de beurt aan Teenage Kings uit Zwitserland. Met hun opgefokte trash garage punk wisten ze de aandacht van de liefhebbers in de kleine zaal goed vast te houden. Voor de neutralere toeschouwer was het een beetje te veel van hetzelfde, daarom leek het ook wat drukker te worden bij de bar en in de foyer. In de foyer was er ook nog de gelegenheid om een tatoeage laten zetten. Dit werd dan ook door verscheidene mensen gedaan. Zo rond middernacht was het dan eindelijk tijd voor The Spades. De kleine zaal was helemaal vol en de ambiance was goed. Toen de band al had ingezet kwam even later Denvis onder luid gejuich het podium op gelopen. Het nummer dat was ingezet, was de opener van hun nieuwe plaat, “King of Geylang”. Naast bijna alle nummers van de nieuwe cd speelde The Spades ook nog een paar oude bekenden; ze hadden er zin in en het duurde ook niet lang voordat er een pit ontstond in de zaal. The Spades staat nog steeds garant voor een avondje rock n roll, maar dan wel op een meer volwassen manier. Zo zijn The Spades gegroeid naar een band die geen rare fratsen meer nodig heeft om op te vallen. De focus ligt vooral op de muziek, en daarom is daar meer voor het experiment gekozen. Zo zijn er een blazerssectie en een hammond orgel toegevoegd, en heeft de band een warmer en soulvoller geluid gekregen. Jammer is wel dat live op momenten alle afzonderlijke solo’s en loopjes verzanden in een soort van geluidsbrij die de afzonderlijke partijen tekort doen. Voor de gelegenheid haalde The Spades alles uit de kast en waren er verschillende gastoptredens. Het publiek kon het ook wel bekoren en daarom kwamen the Spades na drie kwartier spelen nog terug voor een toegift. Spades klassiekers als “I feel allright” en “Gotta get some” werden gespeeld. Er kwam zelfs nog een tweede toegift waarbij Björn van de Doelen het podium betrad voor een uitvoering van het PSV kampioens-anthem “PSV rockcity”. Enkele mensen uit het publiek konden het al meezingen, dus mocht PSV kampioen worden zondag, dan komt het meezingen wel goed. Daarna werd er een hilarische videoclip van the Spades als travestieten getoond op het scherm achter in de zaal. Al met al was het een goed optreden van een band met bevlogen muzikanten die nog steeds vooruitgang boekt. Nadat The Spades was afgelopen werd de kleine zaal nog omgetoverd in een karaoke bar. Op het podium stond de band “Karaoke from Hell” die een uitgebreid repertoire speelden van rock en metal klassiekers waarvoor zangers zich konden aanmelden. Het geheel werd aan elkaar gepraat door Dikke Dennis, die natuurlijk nog even “Schoppen Aas” zong. Een goed einde van dit minifestival wat een succes genoemd mag worden. Na afloop was het nog een tijdje druk bij de kraam waar de cd’s werden verkocht en dat was helemaal niet raar.