Geen besloten feestje dit keer bij de try-out in de kleine zaal, maar het is wel weer afgeladen vol. Voller dan vol eigenlijk. Kijken kan, de kont keren en bier halen niet meer helaas. Dat is geen straf, want het is een feest om te kijken naar het bonte gezelschap dat het podium bevolkt. Bart Maris in fanfarepak roept associaties op met het aapje Joli-Coeur uit Hector Malot’s Alleen op de Wereld en de enorme theemutsen op de hoofden van Rene van Barneveld en Onno Kortland werken op de lachspieren. Een schelp. Een blik, een opblaasbal, toeters en bellen: alles dient als instrument vanavond. Hoewel Rik van Iersel in meerdere interviews heeft benadrukt dat het Beukorkest van nu niets van doen heeft met de eerdere versie, is het moeilijk om niet te vergelijken. Vorig jaar was alles nieuw natuurlijk, maar de eerste show was wel meteen fenomenaal. Alles leek te kloppen en het was moeilijk te geloven dat de heren pas 3 dagen daarvoor waren begonnen met repeteren. Dit jaar is van de korte voorbereiding helaas wel wat te merken. Het is een beetje een rommelig zooitje ongeregeld. Een met talent en passie voor muziek, dat wel, maar van samenspel lijkt weinig sprake. Vooral in het begin. Iedereen staat zijn eigen ding te doen. Wat resulteert in een potten en pannen gerammel. “Een samenspel van Einzelgängers” is het. Precies zoals Bart Maris het gezelschap twee dagen eerder typeerde. Toch geldt dit niet voor het hele optreden. Andre Manuel, vorig jaar te druk met zijn theatertoer, lijkt dit keer de hoofdfiguur. Met zijn hilarische, maar rake teksten heeft hij het publiek in zijn zak en ‘Wat is de wereld toch mooi’, een Nederlandse bewerking van Louis Armstrong’s Wonderfull World is prachtig. Arjan Amin, dit jaar iets minder prominent aanwezig, zorgt aan het einde voor een waar kippenvel moment wanneer zijn gedichten met veel emotie door de muziek heen snijden. “Helemaal geïmproviseerd” zo beweert hij later. Petje af! Het is feest, zingen de mannen allemaal samen op het eind. Inderdaad. De zaal staat op zijn kop. Rommelig of niet. Het is ze weer gelukt. Snel een van de latere shows gaan zien om te kijken hoe het nu klinkt. En toch weer stiekem uitkijken naar de derde editie.