De eerste band die in het voorprogramma staat vanavond is de Tilburgse band F.R.E.U.D. Sinds het uitbrengen van hun eerste album in 2003, heeft de jong ogende band hard aan de weg getimmerd en tamelijk veel aandacht gekregen in de media. Er is zelfs een clip opgenomen en de band heeft reeds op alle kernpodia van Nederland gestaan, tijdens een door Converse gesponsorde tour. Dit alles is niet verbazingwekkend, kijkende naar de show die de band vanavond neerzet. Het is strak, harmonisch en veelzijdig. Hard beukwerk wordt vergezeld door melodische passages met cleane (samen)zang, wat prima klinkt. Her en der is er wat funk te bespeuren, iets wat binnen nu-metal gebruikelijk is. Ook de podiumpresentatie is prima in orde en dat maakt dat F.R.E.U.D. een zeer positieve reactie krijgt van het publiek. Dat is trouwens iets wat MagnaCult ook geen moeite lijkt te kosten. De band schotelt de zaal een portie kei harde metal voor. De beats zijn zwaar en pompend. Vaak ook wat ongebruikelijk. Dat is binnen nu-metal wel passend, maar het zou kort door de bocht zijn om deze band als zodanig te beschrijven. Er zijn ook zeer duidelijke death-metal elementen te bespeuren in het werk. Er worden veel blastbeats gebruikt, afgewisseld met zware beatdowns. Deze band is blijkbaar nogal geliefd bij het vrouwelijke publiek; misschien is dat dan wel een van de redenen dat zanger Sebastiaan besluit om een potje te gaan crowdsurfen. Iets wat het publiek wel lijkt te bekoren. De show is sowieso energiek en er ontstaat, na wat ophitsing door de band, een ware circle/moshpit. Samenvattend; een hele goede opwarmer voor de hoofdact. Dan is het wachten op Ill Niño. Deze band uit New Jersey kent een bezetting die van multiculturele aard is. Dat is dan ook zeker terug te horen in de muziek die deze band maakt. Eerder ging de band door het leven als El Niño, maar in 2000 (een jaar na oprichting van de band) werd de naam veranderd in Ill Niño. In de loop der jaren zijn er ook redelijk wat wisselingen geweest in de bezetting. Onlangs heeft Ill Niño zijn nieuwe album ‘Enigma’ uitgebracht. Om vijf voor tien betreedt de band het podium. Dat is bijna een half uur later dan gepland, toch reageert het publiek uitzinnig wanneer de band tevoorschijn komt. De heren lijken zelf ook wel zin te hebben in een feestje en gooien meteen alle remmen (en dreadlocks) los met hun zware, Zuid-Amerikaanse klanken. De bastonen lijken nu echt meer dreunend door te klinken dan bij de voorafgaande twee bands en daarmee bestormt Ill Niño het publiek. In de zaal zijn een aantal shirts te bespeuren met de opdruk ‘Latin Metal’ en dat is misschien wel hoe deze muziek het best omschreven kan worden. Je zou zweren dat deze heren de neefjes zijn van Ome Max (Cavalera); de muziek is duidelijk geïnspireerd door met name Soulfly en in mindere mate door Sepultura. Ill Niño speelt echter muziek die toch net iets melodieuzer en geraffineerder van aard is en naast het zware stemwerk ook cleane zang inzet. Tekstueel lopen Engels en Spaans door elkaar binnen de nummers. Naast de gebruikelijke drumset staat nog een tweede percussieset. Deze is voorzien van traditionele slaginstrumenten en eveneens bemand. Bij sommige nummers krijgt een van de gitaristen een Spaanse semi-akoestische gitaar voorgezet waar dan een passage op gespeeld wordt. De drummer en percussionist geven samen ook nog een aangename drum/percussiesolo weg en bewijzen hiermee dat samba best tussen heavy metal past. Er gebeurt dus een heleboel op het podium. Dat en het feit dat er tussen de nummers door samples worden gebruikt, maakt het een zeer dynamisch geheel. Ill Niño krijgt zeer veel bijval en (zo goed als alle) teksten worden collectief meegebruld. Wat opvalt zijn de vrouwenstemmen in het publiek die soms zelfs overheersen. Zanger Christian uit nog even zijn eerbetoon aan het Nederlandse publiek. Natuurlijk is Nederland zijn ‘favorite country in the whole world’. Dat is iets wat we vaker horen…Maar wat maakt het uit; de heren hebben de Effenaar helemaal vol gekregen, kei hard hun best gedaan en een ontzettend energieke show neergezet. Latin’s not dead!