We hebben er een nieuw internationaal product bij! Helemaal nieuw is het eigenlijk niet omdat ze nu al hun tweede cd, Plastic People, hebben uitgebracht. De eerste cd en de daarbij behorende live-optredens hebben er al voor gezorgd dat vrijwel de hele wereld Kraak en Smaak, of Crack and Smack zoals ze in het buitenland ook wel genoemd worden, kent. Maar deze tweede cd en natuurlijk weer die bijbehorende spetterende live-optredens gaan ervoor zorgen dat we trots kunnen zijn op ons koude kikkerlandje. Op muziekgebied althans. Op de single, Squeeze me, die onlangs is uitgebracht van deze tweede cd, zingt de Britse pop-soul zanger Ben Westbeech mee. Bekendheid in Groot-Brittanië is hiermee gegarandeerd, zou je zeggen. Maar ook over de grote oceanen is het geluid van Kraak en Smaak weer opgepikt. Vanuit Amerika, Canada en Japan komen nu ook de eerste berichten van deze nieuwe cd binnen en ook daar zijn ze lyrisch. Kraak en Smaak heeft al vanaf het eerste nummer het publiek in de Effenaar in zijn greep om deze niet meer los te laten. Zoals het typisch is voor een goed Nederlands publiek om niet meteen los te gaan als de eerste noot geklonken heeft, zo ook reageert dit publiek. Maar er waren maar weinige mensen die na deze eerste noot hun lichaam in bedwang hadden. Hoofdjes gingen al snel op en neer op de maat van de muziek en de voetjes schuifelden rustig heen en weer. Dit kwam door de funky breakbeats die constant te horen zijn. Want dat deze muziek funky is, dat staat vast. Deze muziek doet je verder aan veel meer denken zonder dat het gekopieerd overkomt. Verzamel de muziek van the Temptations, Underworld, Hooverphonic, Moby, Propellerheads, Goose, Wicked Jazz Sounds, Les Rhythm Digitales, Lily Allen en George Clinton en stop deze in een blender. Beetje garnituren met de wil om er een spetterend optreden van te maken, en daar is Kraak en Smaak. Wat vooral opviel, is dat de band erg experimenteel durft te zijn. Er waren veel geluidjes en bliepjes te horen; nooit klonk er een instrument solo en er werd vooral geen gas teruggenomen. In veel gevallen komen dergelijke live-acts daverend opzetten om het publiek te overdonderen. Vaak loopt dit met een sisser af, omdat de energie na verloop van tijd op is en de wisselwerking met het publiek is uitgewerkt. Hier werd juist begonnen met dansbare funky muziek waardoor het publiek al in beweging kwam. Langzaam maar zeker werden de elektronische klanken meer en meer toegevoegd, waardoor de energie gelijk bleef zonder dat het ging vervelen. Sterker nog, het zorgde ervoor dat er meer hoogtepunten in de muziek kwamen waardoor de energie steeds weer opgeladen werd en de wisselwerking met publiek vergroot werd. Maar nooit zijn ze van de funk afgestapt. Maar door de aandacht te verleggen naar een ander geluid hielden ze het optreden constant spannend. Het enige rustpuntje op de avond werd verzorgd door een heel aantrekkelijke zangeres op blote voeten. Als ze begon te zingen moest je even stoppen met bewegen om te genieten van haar stem. Lang duurde dit niet, omdat de breakbeats alweer op kwamen zetten om de zang en melodie extra kracht bij te zetten.Vervolgens kwam de drummer achter zijn drumstel vandaan om het publiek met zang en yells op te zwepen. Daarna pakte hij zijn drumstokjes weer om een aanstekelijke beat aan te geven voor de volgende danspasjes. Op het einde werd nog de nieuwste hit gespeeld waar het publiek eigenlijk de hele avond op leek te hebben gewacht. Toen de eerste, herkenbare noten van dit nummer gespeeld werden ontlaadde het publiek zich door middel van luid gejuich. Het zorgde er nog even voor dat iedereen flink uit z’n dak ging om daarna een beetje radeloos rond te kijken of het wel echt afgelopen was. Need I say more? Als je de kans krijgt.......ga het zien, ga het zien!