Ondanks dat de zaal aan het begin van de avond nog nagenoeg leeg is, staan er al een handjevol mensen gereed vooraan bij het podium. Een mooie metafoor voor de populariteit van I Am Kloot: een kleine schare fanatieke fans. Want grote populariteit heeft de band tot op heden nog niet verkregen. En daarmee lijkt I Am Kloot de belofte als the new big thing van the new acoustic movement, ten tijde van hun eerste album 'Natural History' (2001), niet helemaal waar te hebben gemaakt. Sterker nog: de bekendheid van de band in het Nederlandse poplandschap lijkt met ieder album minder te worden. Hopelijk kan I Am Kloot het tij keren in de Effenaar deze avond. Maar first things first: het voorprogramma. Het (nog) redelijk onbekende Nederlandse bandje Pien Feith rondom de gelijknamige zangeres en gitariste opent de avond. En dat weet Pien Feith overtuigend te doen. Met sterke zang waarbij de nummers balanceren tussen ingetogen en neigend naar explosief weten ze de spanning goed vast te houden. Bij vlagen doet Pien Feith, qua geluid denken aan het eveneens Nederlandse maar helaas opgeheven, Incense. Het publiek beschouwt het optreden van Pien Feith in ieder geval als lekker voorproefje voor het optreden van I Am Kloot. De, voor deze tour uitgebreide, vijfkoppige band betreedt dan eindelijk het podium. De avond begint met 'Sweetness' en de toon is gezet: snerende zang die neigt naar onvast maar je ook naar de strot grijpt. En daarmee lijkt frontman John Bramwell je doen geloven dat alles wat hij zingt oprecht is. Daarna volgen onder andere ‘From Your Favorite Sky’ en ‘Because’. Ondanks wat keelproblemen – “I feel like a rat died in my throat” – weet John Bramwell het publiek te vermaken met aangrijpende zang en humor: “I’m losing my voice so it might help if you sing yourself”. En de grapjes zijn een welkom intermezzo tussen de toch niet altijd even vrolijke en lichte nummers van I Am Kloot, waarbij de meeste nummers klinken als een crime passionele. Opvallend aan het optreden is dat er veel nummers van hun eerste album worden gespeeld – onder andere ‘To You’ en ‘No Fear of Falling’ – wat misschien wel hun sterkste album is. Daarnaast worden er veel nummers gespeeld van hun onlangs verschenen album 'I am Kloot Play Moolah Rouge’. Naar het einde toe volgt een kleine ode aan het publiek in de vorm van ‘Someone Like You’. Als afsluiter van de avond een welbekend akoestisch onderonsje. En het publiek geniet ervan: wat kun je anders op de muziek van I Am Kloot? Want ze hebben de belofte van next big thing misschien niet helemaal waargemaakt, ze timmeren wel nog steeds aan de weg waar bands als The Kings of Convience en Starsailor vooralsnog een stille dood zijn gestorven. Als ze de kwaliteit net zo hoog houden als in deze avond in de Effenaar, dan mag I Am Kloot daar nog heel lang mee doorgaan. Wellicht dat ze dan de hun belofte als the next big thing waarmaken.