Je avond zou goed begonnen zijn als je blij was nog op tijd te arriveren om het vrolijke optreden van NeWax mee te pikken. Dit viertal staat garant voor snelle ADHD gitaarpop met een vleugje ska. De toon voor een divers avondje muziek en kunst is gezet. Je had een goede avond als je je wist te amuseren met de metal van Daytona Super Six. Mike Dobber weet als zanger zowel zijn stembanden als de term metal op te rekken naar interessante grenzen, maar vooral zijn microkorg heeft hier een groot aandeel in, zijn zang dus iets minder. Jammer dat de bassist voor niets is meegekomen, want van hem is echt niets te horen, hij lijkt uit de mix weggedraaid en voegt helaas weinig toe. Hij had graag wat van de helderheid willen hebben die zijn collega op gitaar wel had. Je zou een vervelende avond gehad kunnen hebben als je je gestoord had aan de mentaliteit van Durk Attaturk. In een neergaande spiraal van interessantheid houden deze jongens de mythe van de popartiest hoog. Veel aan je haar zitten, vaak roepen dat je weet dat je in Eindhoven bent en je mooie Casio pianogitaar graag showen, blijken bij deze band de boventoon te voeren. Helaas vergeet vooral de zanger hierbij gewoonweg muziek te maken. Muzikaal is het een rommeltje waarbij de aandacht al snel verslapt en als dan de zanger ook nog eens over zijn band zegt dat ze echt geweldig zijn, zijn al mijn grenzen van acceptatie in ieder geval bereikt. Je had een fijne avond als je wist te waarderen dat beeldende kunst in avonduren gezien kan worden en jonge kunstenaars (Jos Broeders, Mugwumps en Miriam Temme) een kans krijgen zich te mixen onder geïnteresseerd publiek. De losse omgang om dit te programmeren op ViRi levert echt een leuk en eerlijk beeld op van een onderlaag die zich afspeelt in Eindhoven op het gebied van beeldende kunst. Leuk! Je had een goede avond als je plotseling beatboxer James bij rapper Che zag verschijnen. Hij trok het niveau van de schuchtere schooljongen Che een eind omhoog. Desalniettemin een enthousiast optreden, waar menig hoofd op de beat meedeinde. Een goeie avond had je kunnen hebben als je graag een Mac op het podium ziet. Als iemand als ViezeVerza daar ook nog iets uit weet te halen en zichzelf niet gehinderd voelt door enige vorm van podiumpresentatie en het stoort je niet, heb je een leuke avond. Je had een vervelende avond als je geen oordoppen mee had genomen om het Oostblok geweld van Perestroika Soundsystem te trotseren. Het geluidsniveau bleek geregeld deze avond al problematisch, dan weer te hard, dan weer te zacht en individuele muzikanten die je niet hoort, maar bij deze russendisco waan ik mezelf weer in een koude Oorlog en vraag ik me af hoe lang ik dit zal volhouden. Op zich vrij lang, net als iedereen, want de populariteit van de russendisco is ook tot ViRi doorgedronken en iedereen danst er lekker op los, tot de oorlog in de nieuwe zomertijd ineens stopt. Iedereen verlaat langzaam het front. Geen slachtoffers. Gezien: Viri, 24 maart in het TAC