Snel genoeg beginnen de Monolith Monsters te spelen. Ze spelen een set vol stevige psychobilly nummers met natuurlijk als hoofdthema's bier en meisjes met korte rokjes, afgewisseld met een paar surf-achtige instrumentals. Hun muziek zit goed in elkaar, en ze doen hun uiterste best het publiek goed warm te krijgen voor de zelfbenoemde “Kings of Psychobilly” - the Meteors. Men kan echter goed merken waarvoor het publiek echt gekomen is. Wanneer de Monolith Monsters hun gear afgebroken hebben, en de backline van the Meteors staat op het podium, stroomt the Rambler pas echt vol. De spanning is bijna om te snijden. Om half elf is het dan zover; the Meteors beginnen te spelen en de Rambler is afgeladen vol. Het is heet en plakkerig en na 2 nummers is er voor het podium een moshpit waar de Wrecking Crew (ja, the Meteors hebben hun eigen crew die ervoor zorgt dat er geen ongelukken voor, en vooral op het podium gebeuren) hun handen aan vol heeft. The Meteors spelen een vrij lange set met nummers uit hun hele 25 jarige geschiedenis. Het is in het verleden nogal eens voorgekomen dat P.Paul Fenech er geen zin in had en het optreden gewoon afbrak, van het podium afliep en dat was het dan. Dit keer dus niet, tot grote vreugde van het aanwezige publiek. Er wordt gepogood en meegezongen. Het is een groot feest, dat naarmate de set vordert, wilder en wilder wordt. Uiteindelijk moet er een persoon verwijderd worden omdat hij persoonlijk wordt tegen een van de mensen van de Wrecking Crew, maar dit verloopt snel, hard en pijnloos. Hierna heeft P. Paul Fenech het blijkbaar ook wel gehad, want hij loopt boos het podium af. Gelukkig komt hij nog terug voor een korte toegift, waarna het na een set van circa anderhalf uur ook voor the Meteors gedaan is. Al met al was het een zeer geslaagde avond en ik durf te beweren dat Psychobilly, hoe klein die scene in Nederland ook lijkt te zijn, nog springlevend is. The Meteors hebben zichzelf terecht tot koningen der Scene gekroond.