In het voorprogramma staat het Haagse Bagga Bownz. De vier mannen en vrouw spelen naar eigen zeggen Urban Metal, iets wat te vergelijken kan zijn met het afgelopen jaar ter ziele gelegde El Pus, die in 2005 nog Lowlands aandeden na in Amerika door te zijn gebroken tijdens de Coast To Coast Tour met Reel Big Fish. Wie deze vergelijking maakt komt echter bedrogen uit. De band neemt zichzelf zeer serieus op het podium, wat leidt tot een aantal momenten waarbij de band met de spreekwoordelijke mond vol tanden op het podium staat. Met de overtuiging dat ze denken dat het publiek de band uit de hofstad wel kent, speelt de band voor een kalm publiek dat met moeite de handen in de lucht steekt als daarom gevraagd wordt. Live zitten er vele haken en ogen aan het optreden. Op het podium in de Effenaar komt de live-show erg gemaakt over, vooral het synchroon headbangen van de gitarist en bassist gaat tot vervelends aan toe door. Dat is wel jammer, want op plaat klinken de nummers een stuk aantrekkelijker. Dat is voor Papa Roach wel anders. De band brak in 2000 door bij het uitbrengen van de cd ‘Infest’, in de hoogtij dagen van de nu-metal, met acts als Limb Bizkit en Korn. Van dit album komen ook vele hits, als ‘Last Resort’. Twee jaar later verscheen het bij de fans erg tegenvallende ‘Lovehatetragedy’, waar vooral ‘She Loves Me Not’ hoge ogen gooide. De daarna verschenen ‘Getting Away With Murder’ en ‘The Paramour Sessions’ kwamen daarna amper van de grond, en zijn in de Nederlandse hitlijsten nergens meer teruggevonden. Toch is de Effenaar voor driekwart gevuld vanavond. De bekende naam trekt zowel oud als jong publiek naar de Effenaar. Zanger Jacoby Shaddix heeft een enorm grote energievoorraad die gedurende de show niet geslonken lijkt te zijn. De frontman duikt al na twee nummers het publiek in, waar hij op de grond gaat rollen en een tafel beklimt om een refrein te zingen. Shaddix weet de hele show, ondanks het op en neer springen en rennen zijn stem redelijk in toom te houden, waardoor de zang, screams en raps zuiver de zwarte box in gaan. Ook de rest van de band speelt erg strak. Naarmate de avond vordert komt het optreden lekker los en weet het het publiek voor zich te winnen. De teksten, die veelal over drank, drugs en zelfmoordpogingen gaan, vallen erg goed bij het publiek. Hoewel ook nieuwe nummers uit volle borst meegezongen worden, zijn het vooral de klassiekers van de band waarbij het publiek los gaat. De band sluit de avond af met ‘Broken Home’ en ‘Last Resort’, om daarna de Effenaar overtuigt achter te laten. (Foto's volgen nog, red)