De Rode Zaal staat vandaag garant voor een divers programma met stijlen als postrock, New Rave, Electropunk en zwevende soundscapes... ~ Electroluminescent: Muzikaal wonderkind van de soundscape Is een sterk eenmansorkest dat met laptop, keyboard, drumpads, gitaar, loopjes en pedalen zijn eigen muziek bouwt en gedurende het optreden steeds rijker inkleurt. Het is dromerige muziek met fikse beats en vibrerende gitaarsolo's. Duidelijk speelplezier straalt van zijn gezicht af. Zijn geluid doet zijn artiestennaam eer aan, het is helder, fonkelend en elektronisch. Hij mag met recht een muzikaal wonderkind van de soundscape genoemd worden. Hij start zijn nummers vaak met een enkel gitaarloopje en wat zwevende elektronische klanken. Op verrassende momenten weet hij de dit palet van dynamiek te voorzien met knappe drumbeats. De nummers worden steeds gelaagder en het geluid steeds voller en dieper. Hij blijft spannende geluidseffecten toevoegen. Vooral door zijn harmonische akkoordschemas en loopjes krijgt de muziek veel diepte. Als luisteraar kun je je volledig laten overmeesteren. Tekst: Bas van Loon ~ Melomanics: Stuiterend vette beats en funky gitaren De Amsterdamse band, getooid in strakke retropakje, speelt een energieke mix van funk, rock en dance. Zij schreeuwen veelvuldig puntige one-liners het publiek in. Een voorkeur voor spacegeluiden en springerige ritmes tekent deze electro-pop. Opvallend is het enthousiasme, met name van de zanger-toetsenist die met zijn guitige pretgezicht de boodschap goed overbrengt. De boodschap luidt: move your ass. Het publiek pikt dit langzaam op en wordt duidelijk geamuseerd door deze vrolijke springers. Zij hebben een prettige gekte in hun act die op zijn tijd erg aanstekelijk werkt. Het zijn geboren podiumbeesten. Zij beginnen met een dampend disco/rock nummer, hun eigen 'ding'. Vervolgens komen zij om het publiek wat bekends voor te schotelen met een verrassend originele cover van AC/DC's Thunderstruck. Zij weten dit in een charmant elektro/funk-jasje te steken. In de volgende nummers komt de band goed geolied en vol ideeën voor de dag. Bij het laatste nummer komen er al verrassend veel voetjes van de vloer. Op een sympathieke wijze promoten zij nog even hun net uitgekomen debuutalbum, voordat ze ons weer de zon in sturen. Tekst: Bas van Loon ~Major B: een muzikale stand-up comedien. Major B geeft ons een revue-show van absurde video-sketches gegrepen uit het dagelijkse leven en een mix van traditionele muziekstijlen zoals samba, blues en calypso. Hij staat alleen, zonder instument op het podium. Hij staat te shaken op de ritmes, huppelt hyper op en neer, en danst tegen de videoprojector. Er is een constante komische dialoog tussen de muziek met de rauwe zang van Major B en de geprojecteerde beelden. Het publiek wordt vermaakt als kinderen die een cartoon kijken. Er is een constante groove, waar het lekker op meeschudden is en de geest wordt geprikkeld door absurde situaties en de komische samenloop van muziek en beeld. Ronduit smakelijk. Tekst: Bas van Loon ~EF: een wijds panorama EF speelt muziek die doorgaat voor post-rock, bands als Mogwai en Mono vallen hier ook onder. Ef voldoet keurig aan de kenmerken van deze stijl; lang uitgespannen en trage muziek, subtiele klanknuances en robuuste geluidsuitbarstingen. De band komt erg gestileerd over. Ze nemen dramatische en verzonken poses aan. Humor valt niet op zijn plaats in deze stijl. Na een nauwkeurige soundcheck, zetten ze in met een sober, traag en zacht thema. Dit wordt uitgebouwd tot een geluid van symfonische proporties. Gedurende het concert komt er meer dynamiek in. Het geluid wordt iets verfijnder. De uitbarstingen komen niet echt onverwacht, de hele muziek is er op gebouwd. Ze zijn wel intens, maar hun act is wat te dramatisch. Muzikaal is het iets te schraal om de bombast te kunnen dragen. Tekst: Bas van Loon ~ Lo-Fi Funk: jeugdige elektro-beat uit Zweden Drie Zweedse jongens weten met aanstekelijke elektronische dansmuziek en aardig feestje te bouwen. Zij bestaan uit een drummer en twee jongens achter de knoppen. Eigenlijk zijn het gewoon poppy zangnummers met elektronische beats. De stemming is opgewekt, het slaat aan bij een groep mensen vooraan die flink los komt. Je kunt het beste al dansend van deze muziek genieten, al zitten er veel leuke geluidjes in en hier en daar een catchy deuntje. Het is net niet overdonderend als geheel. Tekst: Bas van Loon ~ Aux Raus: Memorabel, maar kort Rauw en hard is wat Aux Raus typeert. De Duitse benaming van de groep misstaat zeker niet. Zonder gene bestijgt zanger Bastiaan Bosma de 3,5 meter hoge geluidsinstallatie, waarna hij hardhandig door de beveiliging tot bedaren wordt geroepen. De microfoon verdwijnt zelfs meerdere malen tussen de billen van de leadzanger. Het publiek verkeert in extase. Gelukkig maant een fles Sourcy Blauw het oververhitte publiek tot kalmte. De tijd die Aux Raus op het podium mocht doorbrengen is teruggebracht tot 30 minuten. Desalniettemin wordt deze tijd voor 200% benut door de heren. Dit optreden zal menigeen nog lang heugen. Tekst: Niek Brunninkhuis en Paul Vermeulen