~ Woody & Paul: Snoeihard.... en dansbaar Ze mogen er dan uitzien als een stel middelbare scholieren, de mannen van Woody en Paul en The Sons of Bitches, maar zo klinken ze niet bepaald. Niet als ze een akoestische set spelen in Hotel Corso en zeker niet op het Drop Zone podium op Virus. Een geheel elektrische sessie vandaag en dat zullen we weten ook. Niks geen country en laidback blues maar snoeiharde rock en roll, met als absoluut hoogtepunt het zowaar dansbare nummer 'Fuck Me'. Woody en Paul, vandaag uitgebreid tot viertal laten het TU terrein op zijn grondvesten schudden en verdienen eigenlijk een plek op het hoofdpodium. En dan wat later op de dag en ook wat langer dan dertig minuten, want met het hoogtepunt een festival beginnen, da's jammer. Tekst: Rachel Sloven ~ MC Drama: vette hiphop beats en boute uitspraken. Lekker kakken op de Nederlandse samenleving, daar blinken ze wel in uit. Grof in de mond zoals het een ware rapper betaamt, brengen zij hun goede boodschap. Bonkende beats en smeuïge vrouwenkoortjes ondersteunen dit. De flow is soepel, verende knieën bij de vleet in het publiek. Met zijn tweeën staan zij met veel gebaren op het podium afwisselend samen en alleen te rappen, de refreinen vaak samen. Een grappig moment is wanneer er wat jonge kinderen op het podium bijkomen, die in een in dialoog met de hiphoppers gaan rappen. Dit heeft een mooi ritmisch effect, en is een mooie variatie in het geluid. MC's: Wie? Kids: Drama!, MC's: Wat? Kids: Drama!, MC's: Waar? Kids: Eindhovuh! Tekst: Bas van Loon. ~LEFT: Onbedoeld ongeïnspireerd Ze worden overal waar spelen de hemel ingeschreven, maar dat het niet altijd goud is wat glimt, bewijzen de heren van Left vandaag op Virus 2007. De nummers zijn nauwelijks van elkaar te onderscheiden, klinken vlak en ook het publiek lijkt niet echt onder de indruk. De podium act is daarentegen helemaal zoals het hoort. Zanger Ruud van Deventer staat als een echte Van Halen op het randje van het podium. De band zelf is van het begin tot het eind behoorlijk content, maar het publiek staat de hele trip stoïcijns naar het podium te staren. Ach, als de nieuwe belofte van 2008 hebben ze nog tijd genoeg, maar misschien dat ze op area 51 beter uit de verf komen. Daar staan pubers te kijken. Hier niet. Tekst: Rachel Sloven ~ One inch man: Heavy grooverock uit Tilburg Het vijftal mannen dat het te kleine podium vult trekt maar een klein en selectief groepje mensen naar zich toe, aan fotografen was echter geen gebrek. De hoofdoorzaak hiervan is dat de langharige rockers zeer actief op het podium heen en weer bewegen, waardoor de show zeker de moeite waard is. Het eerste nummer is al meteen de toonzetter van deze band die tevens functioneert als afsluitende act van de Dropzone. Naarmate het optreden vordert en richting middernacht gaat wordt het publiek steeds losser. Aan het publiek te zien is er ook op Virus plaats voor alternatieve rock.