~ CKE bands : Een impressie De zondagmiddag van EDIT wordt voornamelijk gevuld met bandjes van de CKE-Muziekschool. Veel coverbands met over het algemeen jonge, beginnende artiesten, maar een aantal springt er uit met eigen werk en meer ervaring, waaronder Not Dead Yet en Smokin' Buddah. Not Dead Yet pakt lekker uit met swingende rock en blues om bij weg te dromen. Ook door het recente vertrek van de bassiste is de band niet 'dood' te krijgen, en zangeres Wilma heeft er duidelijk zin in. Ze staat lekker te swingen op het podium, en de andere bandleden genieten ook, zij het misschien minder zichtbaar. Een goede keuze om deze zondag te starten en te ontwaken bij het sexy gebrachte bluesnummer Man on the Moon. Dit smaakt naar meer! Als vanouds opent Smokin' Buddah met het nummer vernoemd naar hun eigen naam. Het hakt er meteen goed in, maar als je vaker naar deze band gaat kijken, wordt het wel een beetje eentonig. Daarna volgen een serie nummers, waarbij het bijna lijkt alsof het optreden langzaam doodbloedt. Gelukkig eindigen ze met een snelle versie van Hendrix' Purple Haze, waarmee Smokin' Buddah laat zien wat ze zoal in huis hebben. Een band waar mogelijk toekomst in zit! Tekst: Niels Kastelijn ~ Deadcell : Een gemiste kans Vroeg in de avond, na het eten, staat Deadcell op een van de binnenpodia. En om in de eetsfeer te blijven: het smaakt niet goed. De zanger is duidelijk ergens heel boos over: de video toont beelden van oorlog, de Verenigde Staten, Israël, en veel kruizen. Veel lawaai, industriële, elektronische muziek, een violiste die niet echt speelt - de gitaarversterker lijkt ook uit te staan - en danseressen die de boel schijnbaar moeten afleiden. Het enige positieve punt is eigenlijk de aankleding van de danseressen. Deadcell heeft hier duidelijk een kans laten liggen. Jammer! Tekst: Niels Kastelijn ~ Artefact: strakke act, muzikaal wat vlak De band is naadloos op elkaar ingespeeld, dat zal niemand ontkennen. Misschien dat dat ook juist de zwakte is, want het experiment wordt een beetje geschuwd. Het gebaar is groter dan de muziek. Zat het maar wat rammelender in elkaar, gooide ze er maar wat meer met de pet naar. Het geluid is perfect, ze kunnen stomende ritmes produceren, en de zangeres heeft een mooie soepele stem, maar het resultaat is niet meer dan de som van de delen. Het is te netjes om echt op los te gaan. Tekst: Bas van Loon ~ Viva la Bestia! : Havana in Strijp Deze Eindhovense band zorgt voor een waardig afsluiten van twee dagen EDIT. Rustig achterover leunend op een schommelstoel, zit de zanger met akoestische gitaar bij de hand, zonnebril op en een hoed die het bijna compleet maakt. Bijna, want het enige wat nog mist is een fles whisky of tequila. De donkere stem past er perfect bij, en de muziek straalt de sfeer uit alsof het geheel zich voltrekt in een afgelegen kroeg in de Mexicaanse woestijn. Wat ondergetekende wel mist is de trompettist, die uit een computer blijkt te komen. Bij een live optreden als dit is hij in levende lijve een zeer welkome toevoeging. Na een dik half uur optreden zit het er helaas al op. Hun volgende optreden mag zeker langer zijn. Tekst: Niels Kastelijn