Zingen deed Kristel altijd al, maar naar eigen zeggen was ze altijd erg onzeker en hoefde het van haar allemaal niet zo nodig. “Totdat ik een jaar of dertien was en mezelf begeleidde op de piano. Dat werd toen een keer opgepikt en ineens kwam ik op allerlei festivals en in theaters terecht.” Maar, dat ze zo jong al aan het optreden was heeft ook een keerzijde. “Ik vond het heel eng allemaal, sprak de vaktaal nog niet en durfde of kon bijvoorbeeld niet aangeven of het geluid helemaal naar wens was.”
Achter de schermen
Kristel besloot uiteindelijk om maar achter de schermen te gaan werken, dat beviel haar beter. Toen ze ging studeren moest ze een keuze maken uit het Conservatorium, de Musicalopleiding of de Academie voor Popcultuur. “Ik heb toen voor de laatste gekozen, want deze opleiding is heel breed. Ik dacht, dan kan ik misschien ook wat meer gaan organiseren. Maar in de tweede week kwam ik al iemand tegen die zei ‘jij zingt toch?’ en toen ben ik toch afgestudeerd als zangeres”, lacht Kristel.
Het schrijven van teksten doet ze pas sinds haar studie. “Ik was altijd al bezig met gedichtjes en dagboeken hoor, maar ik ging er nooit bewust voor zitten.” Maar tijdens de studie kwam ze de juiste mensen tegen.