‘Ik heb altijd heimwee naar Los Angeles. Vooral naar Sarah, het meisje achter de bar waar ik altijd een dubbele espresso bestelde met een kleine yoghurt. Ik praatte veel met haar. Daar gaat dit eerste nummer over. Sunset Sarah.’ Stephanie - klein, tenger en met een grote glimlach op haar gezicht - staat zelfverzekerd op het podium. Naast haar Guus Strijbosch op bas, meestal een contrabas, en Bas Schouten op gitaar. Wanneer ze begint te zingen, is het publiek stil. Hoofden deinen op en neer. Wie goed luistert, hoort haar in de ruimte achter het podium al inzingen, vlak voordat het concert begint. En dat heeft effect. Met gemak haalt ze de meest hoge tonen, zichzelf begeleidend op haar Gibson uit 1965. Warme klanken klinken door de zaal. Dit is puur genieten.
Op roadtrip met Stephanie Struijk door Amerika
Theatertournee debuteert in De Amer
Je hebt soms van die avonden die je nog wel een keer wilt beleven, zoals vrijdagavond in De Amer. Stephanie Struijk, ook wel bekend als Stevie Ann, laat de liedjes van haar nieuwe plaat horen. Haar eerste Nederlandstalige plaat die ze samen maakte met Daniël Lohues tijdens een roadtrip door Amerika. Binnen twee weken van Los Angeles naar Minnesota. Voor elke dag een liedje.
Stephanie debuteerde in 2005 met haar album Away From Here. Ze kreeg er een zilveren harp voor. Closer To The Heart verscheen in het najaar van 2007. In mei 2010 kwam haar derde album Light up uit. Begin dit jaar gooide ze het over een andere boeg. Na vier jaar in LA te hebben gewoond ging ze op roadtrip met Daniël Lohues en besloot over te stappen op het Nederlands. En ook die nummers raken.
Nieuwe liedjes komen voorbij van haar nieuwe album. Nieuwe maan, Boom, Slaap, Ergens langs de snelweg en Malta MT, die ze op de piano speelt. ‘Mijn vriendin Lea Kliphuis, die hier vorige week speelde, zei het vorige week al. Deze piano laat scheten’, vertelt ze lachend. ‘Inderdaad, je krijgt een bijzonder geluid wanneer je de pedalen intrapt.’
Maar ze waagt zich ook aan oude nummers, The Poetry Man, Can you help me fix my heart en Keep singing. ‘Ik heb vier jaar in LA gewoond en eigenlijk had ik altijd heimwee naar huis. Het lastigste was het tijdsverschil. Wilde ik mijn moeder bellen aan het einde van de middag, lagen ze in Nederland al te slapen.’
Stephanie en Daniël hebben de meest prachtige avonturen beleefd tijdens hun reis door Amerika. De anekdotes die ze vertelt sluiten perfect aan bij de liedjes. Het maakt dit theateroptreden, samen met hoge muzikale kwaliteit, tot een waardevol avondje uit. Die constatering wordt na afloop onderstreept. Tijdens het signeren van de cd’s, die over de toonbank vliegen, maar ook bij het verlaten van het pand: ‘ach, ze is zo gewoon gebleven.’