Bertolf in Atlas Theater, Emmen

Bloedlijn

René Bols | foto's: Mariëlle Hensums ,

Op een regenachtige vrijdagavond in november neemt Bertolf ons mee op een muzikale trip door
de geschiedenis van zijn helden. Begeleidt door Bauke Bakker op de drums en Dirk Schreuders op
de contrabas worden er verhalen verteld zoals je die normaal gesproken van Leo Blokhuis gewend
bent.

In een inmiddels niet meer gloednieuw Atlas theater staat de 36 jarige singer-songwriter in de “Dagblad van het Noorden” zaal. In een ruimte waar normaal 300 toeschouwers passen zullen er deze avond ongeveer 150 stoelen bezet zijn geweest. Achteraf was dit aantal genoeg om een intieme sfeer neer te zetten. Dat er van muzikaal talent geen gebrek is wordt bewezen met het tweede nummer waarbij het drietal het nummer English Roses meerstemmig uitvoert met alleen de begeleiding van een “poor man’s organ”. 

Tussen de nummers door wordt verteld hoe diep de muzikaliteit in de bloedlijn zit en hoe hij vanaf het begin is geïnspireerd door de Bluegrass muziek uit Amerika. Zoals Bertolf is geïnspireerd door zijn muzikale ouders en grootouders, vertelt Bertolf dat de Stanley Brothers de muzikale vaderen zijn van bijvoorbeeld de Everly Brothers. Afwisselend worden gouden klassiekers als River van Joni Mitchell en Here Comes The Sun van The Beatles gespeeld, maar ook eigen nummers als Jericho van zijn nieuwe album First and Then. De nummers zijn goed gekozen en je voelt merkbaar dat het met de sfeer in de zaal wel goed zit. Bij elk nummer dat gespeeld wordt hoor je dat de akoestiek in de zaal van een zeer goede kwaliteit is, misschien beter dan sommige gerenommeerde zalen

Na de pauze worden we meegenomen naar de beginperiode van zijn professionele carrière als muzikant en het vervolg hierop. Er wordt ons op het hart gedrukt dat we nooit onze helden moeten ontmoeten en ook zeker niet een onmogelijk instrument als de pedalsteel moeten gaan spelen in het Gelredome. Dus dat zullen we dan ook maar niet doen… Met eigen nummers van voorgaande albums als Mary en Mr. Light begeven we ons richting het einde van de act, niet wetende dat er nog een fenomenale toegift gespeeld gaat worden. Als afsluiting spelen de 3 muzikanten een Bluegrass versie van Another Day. 

Het is een concert met humor, zelfspot en zeer hoge muzikale kwaliteit. Een voorstelling van het hoogste niveau binnen het genre, die je eigenlijk liever voor een uitverkochte zaal had gezien.