Voor het zover is, verschijnt singer-songwriter Nana Adjoa op het podium van de popzaal in Theater De Muzeval. Gewapend met een gitaar speelt zij een handvol liedjes om daar helaas voortijdig mee te stoppen. Verkoudheid zit haar danig in de weg. Jammer, want haar breekbare liedjes getuigen van diepgang en zitten vol melodieuze wendingen, als een kruising tussen Tracy Chapman en India.Arie.
Janne Schra houdt het spannend
Eerste try-out Ponzo bij Poppodium Apollo
Beweeglijk, af en toe zelfs dansend. Hier en daar een grapje of een leuk verhaaltje. Zenuwen zijn Janne Schra volkomen vreemd tijdens de eerste try out van haar nieuwe band én tournee in Poppodium Apollo in Emmen. Afgelopen donderdag gingen daar stukken van haar volgende maand te verschijnen album Ponzo in première.
Als even na negen uur Janne Schra met haar vier bandleden aan haar concert begint, staat Adjoa daar ineens als basgitariste en vervult zij een prachtige dienende rol. Dat geldt ook voor de andere drie begeleiders. Samen beginnen zij nogal aftastend, maar gaandeweg breekt de sfeer helemaal open en wordt men volledig meegenomen in Schra’s songs. Die spelen zich vooral af buiten de vaste kaders van pop, jazz en soul.
Nog meer dan bij Room Eleven en Schradinova is de sfeer toonaangevend. Avontuurlijk en, bij tijd en wijlen, donker van karakter. Vergeet het petticoat-achtige tafereel van voorheen en denk aan een iets vrolijker ‘zusje’ van Portishead.
Zo past het nummer dat Schra schreef met haar – naar eigen zeggen - ‘vriendje’ en producer Torre Florim (De Staat) prima in de volgende James Bond-film of rolprent van David Lynch. Af en toe roept zij zelfs een Arabisch sfeertje op, dat vervolgens uitmondt in een Joni Mitchell-achtige ballad. Om kippenvel van te krijgen. Haar zang danst daarna weer als het ware op de frivole liedjes vol toetsen en percussie, maar getuigt ook van ontspannenheid en diepgang. Tegen het einde van de uur durende set wordt de muziek ook gedurfder; de soms ontstane georganiseerde chaos mag best wel wat vaker langskomen, vooral in het eerste half uur.
Maar waar is Emmen vanavond?
Naar Eurosonic?
Moe van de wekelijkse koopavond?
Nog geen honderd koppen in de zaal is veel te weinig voor wat Apollo vanavond op het menu heeft staan. Wie er wel is, geniet met volle teugen. Het publiek luistert goed en danst af en toe voorzichtig. De liedjes van Janne Schra zijn ook, ondanks het scheutje melancholie, om erg vrolijk van te worden. De galm op haar loepzuivere stem geeft een mysterieus randje en past ook prachtig met het spaarzame licht waarin haar optreden is gehuld.
Na een fraaie toegift is het snel inpakken voor de zangeres en haar band en crew. Een nachtoptreden op de bowlingbaan aan het Kattendiep in Groningen staat te wachten. Morgen Vlissingen. Goed voor de kilometers.
Na haar Vasalis-project met het Noordpool Orkest is Janne Schra met Ponzo weer een nieuw, afwisselend en overtuigend avontuur aangegaan. Daarmee maakt zij haar naam als één van de toonaangevende zangeressen van ons land weer volledig waar.
Wie Janne Schra binnenkort aan het werk wil zien, kan op donderdag 29 januari terecht in Hedon, Zwolle.