Sindsdien heeft de groep regelmatig Hoogeveen aangedaan, maar de laatste keer dateert alweer van november 2009. Dan doet Venice in een verlengde grote zaal van De Tamboer een uitverkochte double bill met The Dutch Eagles. Een klein jaar later gaan Pat, Mark en Kipp Lennon mee als achtergrondzangers in de band van Roger Waters tijdens zijn driejarige tour van The Wall en is Venice even op non-actief. Nu is de groep begonnen aan een korte Nederlandse tour die eigenlijk vorig jaar november zou plaatsvinden, maar door familieomstandigheden werd uitgesteld.
Venice is herenigd met Hoogeveen
Westcoast-band na ruim vijf jaar terug in De Tamboer
"We’ve had some of our favourite shows here, Hoogeveen." De woorden van Kipp Lennon vlak voor de pauze spreken boekdelen. Na vijfeneenhalf jaar staan ze er weer, de broers en neven Lennon, daar op het podium van theater De Tamboer. De groep heeft een speciale band met de Drentse plaats, die teruggaat naar dat ene optreden in de Mauritshof in april 2001. Pak ‘m beet een paar jaar na de Nederlandse doorbraak -met dank aan Jan Douwe Kroeske- voor de Californische band.
De terugkeer van de band uit Venice Beach, Los Angeles staat nu in het teken van de nieuwe EP Lucky 7 - Part I. Een kort maar krachtige cd die een geïnspireerde groep laat horen. Pat, Mark, Kipp en Michael worden deze Nederlandse tour begeleid door bassist Mark Harris, toetsenist Jasper Westerhof en natuurlijk drummer Dann Gillen, al jaren een vaste waarde bij ‘de Westcoast-familie’.
Vanavond zit de Univézaal iets minder vol dan we gewend zijn bij de groep (de balkons zijn niet uitverkocht), maar toch is het aantal toekijkers niet gek voor een maandagavond. "It’s been too long", geeft Kipp Lennon toe aan het begin van het optreden dat in het eerste half uur nog wat vlakjes en gereserveerd uitpakt. Niettemin klinken de nieuwe nummers ontspannen en losjes en die ongedwongen sfeer heeft, zoals we van de Amerikanen gewend zijn, ook haar weerslag op het publiek. Maar de afwisseling ontbreekt en het zaalgeluid mag best wat sprankelender.
Na een half uur, bij het door Pat gezongen pareltje She’s Gonna Be The One, breekt het optreden open en komt er ook op het podium meer beweging in. Michael zet met zijn puike gitaarsolo in dit stuk de muziek van de groep een tandje hoger, net zoals Joe Walsh dat bij de Eagles zo goed kan. Venice heeft net dat zetje nodig; de groep heeft de smaak nu helemaal te pakken.
Natuurlijk is de vierstemmige zang van de vier Lennons vanaf het begin van het avond een lust voor het oor. Mark en Kipp leggen de basis, terwijl Pat en Michael (de man met het ‘zwarte geluid’ in zijn stem) zorgen voor het warme middenrif. Na de pauze zet de hoge kwaliteit zich alleen maar door en gaat bijna ieder nummer vergezeld van een verhaal van Kipp. Zo wordt de achterliggende gedachte bij ieder liedje duidelijk en dat geeft met name Trying To Find America, One For The Ages en Hollywoodland extra lading. Terwijl de bandleden natuurlijk dondersgoed weten dat elk Venice-liedje voor elke toeschouwer weer een andere herinnering of betekenis kan hebben.
Zoals met The Family Tree, dé evergreen van de groep, die halverwege de tweede helft voorbijkomt. Een stuk over persoonlijk verlies en bij een groot deel van het publiek verdrietige emoties oproept, maar ook net zo prachtig wordt meegezongen. Het ‘speld-horen-vallen’-moment van dit dik twee uur durende optreden. Daarna wordt in When I Come Back weer duidelijk waar bijvoorbeeld The Common Linnets hun inspiratie vandaan hebben: compacte en prima in het gehoor liggende, typische Westcoast-songs, met zang en gitaren op de voorgrond. Venice is grotendeels verantwoordelijk voor de populariteit van Westcoast-muziek in de Nederland in de laatste twintig jaar en laat dat vanavond weer op alle fronten horen.
Tegen het einde van de avond wordt duidelijk waarom de tour is uitgesteld. De band werd vorig jaar november opgeschrikt door het plotselinge overlijden van merchandiser en Nederlandse Venice-fan Marius Suiker. Aan hem wordt I See Your There opgedragen. Hoogeveen beloont het stuk terecht met een staande ovatie. Het laatste blokje heeft If I Were you als voorspelbaar slot en steeds meer voelt het optreden aan als een familiereünie: Venice en hun Nederlandse, en in het bijzonder, Hoogeveense ‘familieleden’.
Vijf minuten na het slot van dit eerste optreden van de tour staan de heren al in de foyer de handen van hun loyale fans te schudden. De comeback van Venice is met open armen ontvangen. Until we meet again.
Venice is de komende week nog te zien op de volgende plaatsen in Nederland:
15-4: Eindhoven, Muziekgebouw
16-4: Nijmegen, Schouwburg
18-4: Rotterdam, De Doelen
20-4: Groningen, Oosterpoort
21-4: Volendam, PX
22-4: Utrecht, Tivoli/Vredenburg