De film is donderdagavond in de popzaal van Café Groothuis van Poppodium Apollo in première gegaan. De vertoning voelt aan als een reünie: bandleden, oud-bandleden, betrokkenen en fans (tot Dordrecht aan toe) zien hoe de groep zich voorbereidt op het eenmalige comeback-optreden op Retropop, op 4 juni. De weg naar het festival in Emmen gaat gepaard met het complete verhaal verteld door o.a. Leo Oldenburger, Peter Tol, René Veenstra en Gert Komduur. Ingekleurd met prachtig archiefmateriaal en recente beelden, waarin bijvoorbeeld te zien is hoe in Kytopia de originele 24-sporen band van de tweede single I Don't Work On Sundays wordt gerestaureerd.
The Charlies viert zijn geschiedenis
Documentaire laat loopbaan Emmer band in geuren en kleuren zien
Het begon in 1980 met een cover van The Meteors. Toen ging het via The Screw naar Peep University. Van punk naar new wave, net zoals zoveel andere bands in de jaren tachtig. The Charlies ontstond in 1988 uit pure noodzaak, zoals onthult de kersverse documentaire ‘I Don’t Work On Sundays’ van Erica Oudgenoeg over de band.
Mooie onthullingen en leuke feitjes wisselen elkaar af. Zo produceerde niemand minder dan Hans Vandenburg (Gruppo Sportivo) de eerste twee singles van The Charlies en begon diens bandmaatje, toetsenist Max Mollinger, met de groep aan de productie van wat hun eerste cd moest worden. Dat proces werd afgebroken door het opstappen van Oldenburger. Die koos voor een toekomst in de journalistiek. Tot verdriet van de andere leden, maar anno 2016 begrijpen ze de keuze van Oldenburger. De veertien liedjes op de cd Popkiss (1993) werden ingezongen door Popke Koolhaas.
En wat te denken van Terence Trent D’Arby. In 1988 ooit door CBS naar voren geschoven als ‘de nieuwe Prince’, en met zijn band Bojangles klaar voor de grote doorbraak. Toevalligerwijs had Peep University uit Emmen net zijn naam veranderd in Bojangles en groot op de affiche gezet. Dat zat ‘Engeland’ niet lekker. Er moest een brief aan te pas komen van de platenmaatschappij met het dringende verzoek de bandnaam te veranderen. En zo zag The Charlies het levenslicht, vertrokken de leden naar Utrecht ('daar zaten we dichterbij Hilversum') en deed Henk Westbroek in zijn radioprogramma de hartstochtelijke oproep voor een repetitieruimte voor de jongens. De groep stond aan de start van een vijfjarige carrière. Na het vertrek van Oldenburger, eind 1990, was naast Koolhaas ook Daniël Lohues lid van de groep.
Eerlijk is eerlijk, laatstgenoemden zijn wel de grote afwezigen in de documentaire. ‘Daniël heb ik benaderd’, reageert Oudgenoeg desgevraagd na afloop. ‘Toen ik hem wilde interviewen, stond hij op het punt naar Canada te vertrekken. Hij was te druk met andere dingen. Zo gaat dat.’
Oudgenoeg heeft de ontwikkeling van de groep vanaf het begin meegemaakt. ‘Ik beschik over een groot archief aan foto’s en videomateriaal van de jongens. Toen bekend werd dat ze op Retropop gingen spelen, besloot ik ze te volgen en nam ik het initiatief voor de documentaire. Ik wilde mij vooral richten op de bezetting zoals die nu nog bestaat. Dat is de reden waarom ook Popke niet in de film voorkomt.’
Na de vertoning klinkt applaus, wordt geproost en maken de heren zich op voor een kort akoestisch optreden. Het is de kers op de taart van een avond die bol staat van een belangrijk stuk muziekgeschiedenis uit Emmen. De film is een regelrechte aanrader voor wie in de jaren tachtig in Emmen is opgegroeid. Wie 'Emmens Nieuwe' zag in De Muzeval en wie de jaren op de GSG sleet met punk, en later new wave. ‘The Charlies – I Don’t Work On Sundays’ is voor hen een feest der herkenning.
‘The Charlies – I Don’t Work On Sundays’ wordt in november uitgezonden door RTV Drenthe. Naast de documentaire wordt dan ook het optreden op Retropop uitgezonden. De precieze datum van uitzending wordt binnenkort bekendgemaakt.
Hieronder vast een voorproefje: